Het is verbazingwekkend wat ouders niet doen voor hun eigen kinderen, roem en roem.
Hier en pop-make-up en haarstyling, eindeloze montage van prachtige outfits, het creëren van unieke sieraden en nog veel meer. De held van ons artikel heeft nooit op zulke manieren roem gestreept. Het lijkt erop dat hij er helemaal niet naar streefde om beroemd te worden, maar gewoon leuke dingen met zijn baby deed.
Beroemde fotograaf Chance Faulkner voerde onlangs een geweldig interview en een fotoshoot met Kate Anderson, vader en liefhebber van tatoeages.
Je vraagt je af, wat deed deze vader zo verrassend, dat ze besloten om hem te interviewen!? Hij bedacht en bereidde een echt project voor met zijn zoon, die voor velen betrokken was. En dit is een doodle-tatoeage.
Anderson neemt de tekeningen van zijn zoon en verandert ze vakkundig in ongewone tatoeages.
Zoals Anderson zelf zegt:
"Ik had de afgelopen jaren 3 artiesten op tatoeages. Meer recentelijk heeft mijn zoon zelf me gevuld met een tatoeage van zijn eigen tekening. En hij vond het echt leuk! "
Het idee om een soortgelijk project te maken kwam aan Anderson's geest toen zijn zoon nog maar 4 jaar oud was.
Sindsdien heeft Anderson elk jaar een tatoeage aan zijn rechterhand toegevoegd.
Anderson zegt dat hij door zal gaan tot het moment dat zijn zoon zich verveelt. En, volgens zijn vader, vindt hij het echt leuk.
De meest favoriete tatoeage van de jongen is het abstracte glas-in-loodraam, dat op 8-jarige leeftijd door een peuter is gemaakt.
Kate geeft toe dat niemand van zijn omgeving erover nadacht. Niemand vermoedde dat je kindertekeningen kunt gebruiken om tatoeages te schetsen, en het ziet er op zijn minst geweldig uit.
Velen vragen aan Anderson wat er zal gebeuren als hij geen vrije ruimte op zijn lichaam heeft voor nieuwe tatoeages. Het antwoord is simpel: "Ik zal mijn zoon vragen om kleinere tekeningen te maken."
Om toe te geven, deze vader is een voorbeeld van imitatie. Dit betekent niet dat iedereen moet gaan en tatoeages op het lichaam doen, zoals hij deed. Dit betekent dat elke ouder moet nadenken over de vraag of ze een gemeenschappelijke bezigheid hebben die samenkomt en je in staat stelt om warm te blijven in je relaties met kinderen!