Rabiës is een vrij algemene infectieziekte, die dodelijk is voor mensen en bepaalde diersoorten. Dierlijke rabiës wordt doorgegeven aan een persoon door een beet verkregen van een vertegenwoordiger van een dieren in het wild of huisdier. Een virus van dit type kan het zenuwstelsel aantasten en de werking van het ruggenmerg en de hersenen verstoren.
Welke dieren worden besmet en krijgen hondsdolheid?
Infectie van rabiësvirus kan van dergelijke vertegenwoordigers van de dierenwereld zijn als een vos, een wasbeer, een jakhals, een wolf, een poolvos, een vleermuis, enz. Ook zijn dragers en transmitters van de ziekte vaak gedomesticeerde dieren, namelijk honden en katten. Hondsdolheid wordt alleen verspreid via direct contact. Speeksel, dat door de beet in de wond of op het slijmvlies van huidletsels komt, is een infectie dragende substantie. Het is vermeldenswaard dat infectie niet voorkomt in alle gevallen van letsel door het dier, omdat het virus latent kan blijven of in een incubatieperiode van 2 weken tot een jaar. Hondsdolheid in dieren verspreidt zich door zenuwvezels, bereikt de hersenen van het hoofd en de rug en begint een ontsteking te veroorzaken. Vervolgens krijgt het hondsdolheidvirus voor dezelfde zenuwvezels alle organen en systemen. Dientengevolge - de dood van cellen van het ruggenmerg en de hersenen, verstoring van het centrale zenuwstelsel, verlamming en verstikking.
Tekenen van hondsdolheid bij dieren
Heel gevaarlijk is het feit dat het dier de eerste keer na infectie geen enkele aanwezigheid van het virus in zijn lichaam vertoont. Factoren die van invloed zijn op het optreden van rabiësverschijnselen zijn: lengte, gewicht, leeftijd en soort van de diersoort. De belangrijkste symptomen van rabiës bij dieren zijn
- een verandering in de stijl van gedrag en inadequate reactie op anderen, agressie, alertheid, slaperigheid of angstgevoelens kunnen worden waargenomen;
- vreemde eetgewoonten, zoals gras, zand of aarde eten;
- levendige tekens van hondsdolheid zijn overvloedige speekselvloed, misselijkheid en braken, onvermogen om voedsel in te slikken, enz.;
- stoornissen in het werk van het bewegingsapparaat, tremor van het hoofd of afzonderlijke delen van het lichaam;
- krampachtige spiertrekkingen of spiercontractie;
- de manifestatie van agressie symboliseert de snelle dood van het dier;
- verlamming van het hele lichaam of ledematen afzonderlijk.
Er is slechts één methode om hondsdolheid bij huisdieren te bevestigen - het is om het te observeren binnen 10 dagen na contact met een ander dier of wanneer er een symptoom van het bovenstaande is.
Vaccinatie van dieren tegen rabiës
Er is een remedie voor het rabiësvirus die ervoor kan zorgen dat het lichaam antilichamen aanmaakt die de ziekte weerstaan. Het bestaat uit gedeactiveerde elementen van het virus, die het immuunsysteem ertoe aanzetten om beschermende reacties te manifesteren.
Dierenvaccinatie tegen hondsdolheid gebeurt door een dierenarts in een gespecialiseerde kliniek. Het verloop van de behandeling impliceert verschillende injecties, die na een bepaald tijdsinterval worden uitgevoerd. Dringende vaccinatie heeft geen contra-indicaties en geeft het resultaat binnen 2 weken na de eerste injectie.
Preventie van hondsdolheid bij dieren
Als de vitale activiteit van een persoon of een dier verband houdt met constant contact met zwerfdieren of wilde dieren, is vaccinatie de meest effectieve manier om een infectie met hondsdolheid te voorkomen. Vertegenwoordigers van beroepen als dierenarts, veehouder, boswachter, jager of kinderbediende moeten zonder uitzondering een vaccin tegen het virus hebben. Contra-indicaties kunnen zijn: zwangerschap, andere infecties en allergische reacties op de componenten van de medicatie.
Tot onze grote spijt is hondsdolheid van wilde dieren niet onderhevig aan controle en uitroeiing. Dit is de constante bron van het virus van deze soort in huisdieren en mensen.