Normale temperatuur bij katten

Een van de belangrijkste indicatoren van de toestand van het organisme van elk schepsel is zijn lichaamstemperatuur. Een ervaren moeder of grootmoeder, zodra ze ziet dat er iets mis is met haar nageslacht, controleert eerst of zijn voorhoofd heet is. Hetzelfde gebeurt met honden of katten. In de normale toestand is hun temperatuur stabiel en bij de minste verstoring begint deze te groeien of te vallen. De koorts in de kat is ook een bewijs dat ze waarschijnlijk ziek wordt, dringend actie moet ondernemen en een dierenarts moet bellen. Er zijn uitzonderingen op de regels, wanneer sommige wezens niet dezelfde indicator hebben als de andere, maar het normaal vinden op hetzelfde moment. Maar voor de meeste dieren van een bepaalde soort zijn er standaard indices, waarnaar wetenschappers of dierenartsen zijn georiënteerd.

Op basis van wetenschappelijke studies en langetermijnwaarnemingen zijn tabellen opgesteld waarin temperatuurintervallen worden gegeven, waarbinnen metingen als normaal worden beschouwd. Voor een paard is dit 37.5-38.5, voor een hond - 37.5-39.5. Vogels hebben een iets hogere temperatuur dan andere. Voor een eend zal zelfs 43 graden binnen de norm vallen. Maar we zijn nu geïnteresseerd in donzige en zachte katten, waarmee amateurs soms ook veel pech hebben.

Hoe de temperatuur van een kat bepalen?

De lichaamstemperatuur kan het gemakkelijkst worden vastgesteld met behulp van een huishoudthermometer. Er zijn verschillende soorten: kwikthermometer, alcohol, elektronisch. Nieuwe apparaten zijn veel handiger in gebruik, ze geven het resultaat sneller weer, en de kansen om het te breken of veel minder te breken. Maar moderne thermometers zijn nog steeds duurder en veel fans geven daarom een ​​voorkeur voor de oude thermometers met bewezen glas.

Hoe is het gemakkelijker om de temperatuur van een kat te controleren? Het is het beste om deze procedure samen te doen. Het dier moet worden gerepareerd, hoogstwaarschijnlijk zal het zich verzetten en proberen te ontsnappen uit de handen. Je kunt een kat in een handdoek, deken of laken rollen, zodat ze op dit moment niet krabt of bijt. Als de persoon sterk is, dan kan hij hem met één hand vasthouden voor de poten, en de andere op dit moment proberen het hoofd voor het nekvel te maken. De thermometer moet worden ingevet met crème of vaseline en vervolgens ondiep in de anus dringen. Voor een kwikthermometer zal dit ongeveer 3-5 minuten zijn, en een modern elektronisch apparaat zal je laten weten wanneer je het eruit moet trekken door een piepje te geven. Vergeet niet om na het beëindigen van de procedure uw thermometer te desinfecteren door hem in alcohol of wodka te doen. Het elektronische apparaat kan worden afgeveegd met een wattenstaafje dat is bevochtigd met een ontsmettingsmiddel.

Nu we betrouwbare getuigenissen hebben gekregen, kunnen we ze vergelijken met de tabellen in de medische literatuur. Voor een volwassen kat is de normale lichaamstemperatuur 38-39 graden en bij een kitten kan deze iets hoger zijn - 38,5-39,5. Symptomen van koorts bij een kat kunnen zwakte, koorts, shock, verlies van eetlust zijn. Meestal duidt dit op het begin van de ziekte - de ontwikkeling van infectie, kanker , reactie op medicijnen of vergifvergiftiging, stofwisselingsstoornissen.

Lage temperaturen in een kat moeten ook een goede gastheer waarschuwen. Het kan zijn in verzwakte dieren die zijn geïnfecteerd, met lever- of nieraandoeningen, tijdens anesthesie, tijdens onderkoeling, 24 uur voorafgaand aan bevalling bij vrouwen. In deze toestand worden de vertraging van het pulsritme, de druk en zeldzame ademhaling waargenomen bij zieke dieren. Uw huisdier moet onmiddellijk worden opgewarmd met warmers, bedekt met dekens en een arts raadplegen die de oorzaak van een dergelijke shock zal bepalen en met de behandeling zal beginnen.

Nooit overhaaste acties hoeven te doen en zelfbehandeling te starten zonder specialisten te raadplegen. De normale temperatuur bij katten kan licht toenemen na het sporten, tijdens de zwangerschap of in andere gevallen. Alleen aanvullende laboratoriumtesten (bloed, urine, röntgen, echografie, biopsie) kunnen de diagnose nauwkeurig bepalen.