Het concept van 'Janus met twee gezichten' staat bij velen slechts bekend als een fraseologie, die meestal wordt toegepast op een onoprechte man met twee gezichten. Helaas zijn alle voordelen van het personage dat de naam aan dit epitheton gaf, allemaal lang en onherstelbaar vergeten.
Janus met twee gezichten - wie is dit?
In de oude Romeinse mythologie is de god van tijd Janus, de heerser van de Latijnen, bekend. Van de almachtige God van Saturnus ontving hij een verbazingwekkend vermogen om het verleden en de toekomst te zien en deze gave werd weerspiegeld in het gezicht van de godheid - hij werd afgebeeld met twee gezichten die in tegengestelde richtingen waren gedraaid. Vandaar de naam 'twee gezichten', 'twee gezichten'. Zoals alle helden van legendes, veranderde de koning van Latium - het thuisland van Rome - geleidelijk in een "multifunctioneel" karakter:
- de beschermheer van de tijd;
- de bewaker van alle in- en uitgangen;
- god van elk begin en elk einde;
- de drager van alle goede en slechte in deze wereld.
De legende van de Janus met twee gezichten
Voorafgaand aan de cultus van Jupiter in de Romeinse mythologie, werd zijn plaats ingenomen door de Janus met twee gezichten - de god van de tijd, die de zonnewende van de dag leidde. Hij deed niet veel tijdens zijn heerschappij in de Romeinse landen, maar volgens de legende had hij de macht over natuurverschijnselen en de beschermheilige van alle krijgers en hun ondernemingen. Soms werd het personage afgebeeld met toetsen in zijn hand, en zijn naam in het Latijn wordt vertaald als "de deur".
Er is een legende die, ter ere van de godin met twee aangezichten, de tweede Romeinse koning Numa Pompilius een tempel bouwde met een bronzen boog en de poorten van het heiligdom voor de oorlog opende. Door de boog passeerden soldaten die zich voorbereidden om oorlog te voeren, en vroegen de god met twee aangezichten van de overwinning. De soldaten geloofden dat de patroon bij hen zou zijn tijdens het gevecht. De twee gezichten van de godheid waren een symbool van vooruitgang en zegevierende terugkeer. De deuren van de tempel waren niet afgesloten tijdens de oorlog en helaas voor het Romeinse rijk waren slechts drie keer gesloten.
Janus - Mythology
God Janus is een van de oudste in de Romeinse mythologie. De kalendermaand die aan hem is opgedragen is januari (het "jaartal"). De Romeinen geloofden dat de twee gezichten onderwezen mensen calculus, omdat op zijn handen waren ingeschreven nummers die overeenkomt met de dagen van het jaar:
- aan de rechterkant - 300 (CCC);
- aan de linkerkant - 65 (LXV).
In de eerste dagen van het nieuwe jaar werden er vieringen gehouden ter ere van de godheid, geschenken werden aan elkaar gepresenteerd en vruchten, wijn, pasteien werden geofferd en de belangrijkste persoon in de staat was de hogepriester die de witte stier offerde voor de hemel. Vervolgens werd bij elke opoffering, zoals aan het begin van elk geval, een god met twee armen opgeroepen. Hij werd belangrijker geacht dan alle andere personages van het Romeinse pantheon en werd niet geïdentificeerd met een van de helden uit de Griekse mythologie.
Janus en Vesta
De cultus van de god van de tijd is onafscheidelijk van de godin Vesta, de bewaarder van de haard. Als de Janus met veel gezichten de deuren verpersoonlijkte (en alle andere ingangen en uitgangen), bewaakte Vesta dat het binnen was. Ze droeg de gezegende kracht van vuur in huizen. Veste kreeg een plaats bij de ingang van het huis, net buiten de deur, die 'vestibulum' werd genoemd. De godin werd ook genoemd bij elke opoffering. Haar tempel bevond zich op het forum tegenover de Tempel van Twee-gezichten en daarin was altijd een vuur.
Janus en Epimetheus
De Romeinse god Janus en de titan Epimetheus, die de eerste was om een meisje van Zeus te ontvangen, hebben geen interactie in de mythologie, maar de personages gaven namen aan twee satellieten van de planeet Saturnus, die dicht bij elkaar stonden. De afstand tussen de vijfde en zesde maan is slechts 50 km. De eerste satelliet, genaamd "tweezijdige godheid", werd ontdekt door astronomen in 1966 en na 12 jaar werd vastgesteld dat er al die tijd twee objecten zijn die zich in een nauwe baan bewegen. Dus, de veelzijdige Janus is ook de maan van Saturnus, hij heeft echt twee gezichten.
De belangrijkste godheid van het Romeinse pantheon, Janus met twee gezichten, was onzichtbaar aanwezig in elk van de omringende goden en gaf hen bovennatuurlijke kracht. Hij werd vereerd als een wijze, een rechtvaardige heerser, een bewaker van de tijd. De twee gezichten verloren zijn status en gaven het door aan Jupiter, maar dit doet niets af aan de deugden van het personage. Tegenwoordig wordt deze naam absoluut onverdiend lage, bedrieglijke mensen, huichelaars genoemd, maar de oude Romeinen hadden deze zin niet begrepen in deze held.