Het bestuursorgaan van het centrale zenuwstelsel is een complexe structuur bestaande uit verschillende soorten unieke cellen. De hersenen hebben immunologische en bloed-hersenbarrière, dus de tumoren erin niet uitzaaien en groeien alleen binnen haar grenzen. Door deze isolatie is de behandeling van neoplasma moeilijk.
Tumor van de hersenen - oorzaken
Wetenschappers slaagden er niet in om factoren te identificeren die de celmutatie en ongecontroleerde verdeling aanzienlijk hebben uitgelokt. Er zijn alleen veronderstellingen over de omstandigheden die bevorderlijk zijn voor het verschijnen van tumoren. Tumor van het brein - de oorzaken van predispositie:
- familiegeschiedenis;
- erfelijkheid;
- permanent en langdurig contact met kankerverwekkende chemicaliën;
- blootstelling aan straling en andere soorten schadelijke ioniserende straling;
- leeftijd na 45 jaar.
Tumoren van de hersenen - classificatie
De onderzochte pathologie kan goedaardig en kwaadaardig zijn. In termen van behandeling en prognose van overleving zijn histologische kenmerken van het neoplasma niet significant. Een goedaardige tumor is net zo gevaarlijk als een kwaadaardige hersenkanker, vooral als deze diep is en snel in omvang toeneemt. Bij het diagnosticeren van een oncoloog zijn de lokalisatie van het neoplasma, de uitgestrektheid en structuur van meer belang.
Per structuur is de beschreven groep ziekten onderverdeeld in de volgende typen:
- tumoren van de hematopoietische en lymfatische weefsels;
- neuro;
- neoplasma van spinale en craniale zenuwen;
- schade aan schelpen;
- cysten en soortgelijke processen;
- metastatische tumoren (van andere organen);
- neoplasma van het Turkse zadel;
- hypofyse;
- dysembryonogenetisch (embryonaal);
- unclassifiable.
Op locatie kan de hersentumor zijn:
- intern, zich rechtstreeks ontwikkelend in het parenchym;
- extracerebraal;
- intraventricular;
- tussenproduct.
Hoe een hersentumor te identificeren?
Het typische klinische beeld van de ziekte komt overeen met de grootte en lokalisatie. Oncologen onderscheiden gemeenschappelijke en focale tekenen van een hersentumor. De eerste groep verschijnselen treedt op als gevolg van verhoogde druk in de schedel of compressie van de basisstructuren van het orgel. Focale stoornissen zijn talrijk, ze worden veroorzaakt door de locatie van het neoplasma en die afdelingen waarvan het functioneren in strijd is.
Tumor van de hersenen - symptomen in een vroeg stadium
Als de mutatie en het kloneren van pathologische cellen net begonnen is, is er geen merkbare kliniek. Symptomen van een hersentumor in de vroege stadia van progressie zijn uiterst zeldzaam of ze zijn zo zwak dat een persoon er geen belang aan hecht. De eerste tekenen van groei van de tumor kunnen zijn:
- hoofdpijnen ;
- kokhalzen;
- veranderingen in gevoeligheid (tactiel, smaak of olfactorisch);
- verslechtering van het gezichtsvermogen;
- auditieve en verbale (mondelinge en schriftelijke) overtredingen;
- duizeligheid;
- vermoeidheid en anderen.
In de vroege stadia is de hersentumor klein en worden de omliggende weefsels niet te strak aangedraaid. In verband hiermee zijn de opgesomde klinische verschijnselen bijna niet waarneembaar voor de patiënt of worden deze waargenomen als bijkomende tekenen van andere pathologieën, en neemt de persoon geen pathologische neoplasma's in zijn hoofd aan. Voor de oncoloog komen patiënten voornamelijk in de aanwezigheid van ernstige aandoeningen in de late stadia van ziekteprogressie.
Goedaardige hersentumor - symptomen
Er is geen significant verschil tussen histologisch verschillende typen neoplasma's. Goedaardige hersentumoren gaan gepaard met dezelfde klinische manifestaties als kwaadaardig. Soms is het zelfs nog gevaarlijker door lokalisatie, waardoor er geen adequate behandeling mogelijk is. Typische tekenen van neoplasmata:
- hormonale stoornissen, vooral als de tumor zich in de hypofyse bevindt;
- auditieve en visuele hallucinaties;
- cognitieve veranderingen;
- psychomotorische aandoeningen;
- fluctuaties in bloeddruk en hartslag;
- onjuiste herkenning van objecten, hun locatie in de ruimte;
- verlies van oriëntatie;
- geheugenstoornis, tot het vergeten van persoonlijke informatie;
- pathologische veranderingen in coördinatie (instabiliteit, onvastheid van het lopen) en anderen.
Kwaadaardig neoplasma van de hersenen
Het onderzochte histologische uiterlijk van het neoplasma wordt gekenmerkt door een klinisch beeld dat identiek is aan goedaardige celstructuren. De hersenkanker symptomen zijn vergelijkbaar, maar kunnen gepaard gaan met meer uitgesproken laesies van het orgaan:
- epileptische aanvallen;
- acute zwelling van het parenchym;
- bloeding;
- ischemische aanvallen, beroertes ;
- vermindering van intellect en creatieve neigingen;
- gedragsveranderingen.
Een grote en langdurige progressieve kwaadaardige hersentumor veroorzaakt soms ernstige verstoring van het centrale en perifere zenuwstelsel:
- parese;
- blindheid;
- verlamming;
- doofheid;
- amnesie;
- domheid en andere.
Hoe werkt de hoofdpijn met een hersentumor?
In de vroege stadia van ontwikkeling van neoplasma, wordt het beschreven symptoom gevoeld als een periodieke onaangename rimpel. Later worden hoofdpijn met een hersentumor heel intens, sommige patiënten voelen ze ondraaglijk. Dit teken krijgt een verpletterend en permanent karakter. De pijn is zo sterk dat het de efficiëntie aanzienlijk vermindert, prikkelbaarheid en agressie veroorzaakt. Het is moeilijk om te stoppen, de standaard niet-narcotische pijnstillers helpen niet.
Diagnose van een hersentumor
Vanwege de locatie van het neoplasma in de schedel en de moeilijkheden met toegang tot dit lichaamsdeel, is het moeilijk om de aanwezigheid van een pathologisch proces te detecteren. Late en vroege verschijnselen van een hersentumor zijn geen reden om een definitieve diagnose te stellen. Bevestiging van een vermoeden van de aanwezigheid van neoplasma wordt uitgevoerd volgens een standaardschema dat uit 3 stappen bestaat:
- Overleg. Op basis van de bestaande symptomen wendt een persoon zich tot een therapeut of neuroloog. De arts verzamelt een gedetailleerde anamnese en beslist over een voorlopige diagnose, ziekenhuisopname van de patiënt of zijn verwijzing naar een andere, zeer gespecialiseerde specialist.
- Onderzoek. Op de afspraak met een neuroloog wordt de ernst en ernst van klinische manifestaties beoordeeld. Met gerechtvaardigde verdenkingen van een hersentumor, voert de arts een primaire differentiaaldiagnose uit: een controle van de stabiliteit in Romberg's houding, pijn en tactiele gevoeligheid, peesreflexen, voert de palcenosale test uit.
- Bevestiging. Betrouwbare methoden voor hersenonderzoek die neoplasmata kunnen detecteren, zijn magnetische resonantiebeeldvorming en computertomografie met contrast. Om de histologische kwaliteit van de pathologie te bepalen, kunnen diagnostische chirurgische manipulaties (biopsie) worden voorgeschreven.
Hoe een hersentumor te behandelen?
Therapie van het onderhavige probleem omvat de ontwikkeling van individuele complexe schema's die overeenkomen met de ernst van de ziekte, de aard ervan en de neiging om vooruitgang te boeken. Tumor-hersenbehandeling omvat het volgende:
- Staken van symptomen. De medicijnen worden gebruikt om het beloop van de pathologie te verminderen, de levenskwaliteit van een persoon te verbeteren. Meestal voorgeschreven anti-emetische, kalmerende en ontstekingsremmende geneesmiddelen, daarnaast - glucocorticosteroïden, narcotische pijnstillers .
- Bestraling. Deze techniek zorgt voor de degeneratie van de gemuteerde cellen en weefsels die hen omringen. De intensiteit en duur van de toevoer van ioniserende straling wordt voor elk geval apart gekozen in overeenstemming met de grootte, lokalisatie en structuur van de tumor.
- Chemotherapie. Net als bij bestraling is de dosering en frequentie van toediening van krachtige geneesmiddelen individueel. Hoog rendement wordt bereikt met de voorlopige vaststelling van de gevoeligheid van het organisme voor verschillende soorten medicijnen.
- Operatieve behandeling. De maximale positieve resultaten van de therapie zorgen voor de verwijdering van tumoren. Hiervoor worden verschillende chirurgische technieken gebruikt, waaronder minimaal invasieve ingrepen.
Stralingstherapie voor hersentumoren
De gepresenteerde behandelingsvariant wordt altijd gecombineerd met andere benaderingen: ontvangst van chemische agentia en operaties. Als hersenkanker duidelijke grenzen heeft, wordt lokale bestraling voorgeschreven. Bij het verspreiden van neoplastische cellen naar aangrenzende delen van het lichaam of de aanwezigheid van metastasen, wordt een totaal type procedure aanbevolen. Het totale stralingscursus is 10-30 sessies met een dosis van 50 tot 70 Gy.
Chemotherapie voor een hersentumor
Moderne studies hebben aangetoond dat de beschreven vorm van blootstelling beter is gecombineerd met bestraling. Het is wenselijk om verschillende medicijnen af te wisselen om de hersentumor te verminderen - de behandeling omvat:
- alkylerende middelen;
- synthetische en semi-synthetische geneesmiddelen;
- antiblastic antibiotica;
- natuurlijke bereidingen;
- antimetabolieten.
Een tumor met een maligne aard van de hersenen is onderhevig aan langdurige chemotherapie. De standaard behandelingsduur is 1-3 weken. Intervallen tussen medicijnen - 1-3 dagen, het hangt af van de staat van de persoon, de tolerantie van de geselecteerde fondsen. Vaak is chemotherapie een voorbereiding op een operatie.
Chirurgie om een tumor van de hersenen te verwijderen
Een specifiek type manipulatie wordt door de neuroloog gekozen op basis van gegevens over de lokalisatie van de tumor, de grootte en de cellulaire structuur. Het verwijderen van een hersentumor kan op de volgende manieren worden uitgevoerd:
- klassieke chirurgische interventie;
- radiochirurgie (gamma-mes);
- cryochirurgie.
Tumor van de hersenen - met hoeveel er mee leven?
Voorspellingen zijn afhankelijk van de tijdigheid van de detectie van pathologie, de locatie van het neoplasma, de kwaliteit en grootte. Met een correcte en volwaardige therapie, zelfs gestart in de vroege stadia van de tumorprogressie, is de 5-jaars overlevingskans ongeveer 80%. Als een persoon zich recent tot een specialist heeft gewend en het neoplasma zich heeft verspreid, worden de prognoses slechter. Wanneer een inoperabele hersentumor wordt gediagnosticeerd, hebben slechts 30-40% van de patiënten de kans om de komende 5 jaar te leven.