Amylase in het bloed, volgens de veranderingen in de norm waarvan wordt bepaald door de aanwezigheid van vele ziekten, speelt een belangrijke rol bij de vertering van koolhydraten in het spijsverteringskanaal. Tegelijkertijd kunnen zowel de toename als de afname van problemen worden besproken.
De norm van amylase in het bloed bij volwassenen
Amylase wordt geproduceerd door de alvleesklier, evenals door de speekselklier. Het is aan de hand van de hoeveelheid amylase in het bloed en de urine dat de meeste artsen de ziekte van de pancreas of andere organen kunnen bepalen. Onder invloed hiervan worden meer complexe koolhydraten gespleten. Zetmeel, glycogeen en anderen breken bijvoorbeeld af in dergelijke kleine verbindingen als glucose. Deze fragmentatie bevordert hun betere spijsvertering in de darm. Amylase kan van twee soorten zijn:
- pancreas amylase;
- speekselamylase of alfa-amylase.
Grotendeels, kan amylase in het spijsverteringskanaal worden gevonden en zou niet de bloedsomloop moeten ingaan. Als het werk van het orgel dat amylase bevat wordt verstoord, dan passeert alleen het eiwit in het biologische fluïdum. De aanwezigheid van amylase in het bloed is de belangrijkste indicator van ziekten zoals pancreatitis of bof.
Voordat u zegt wat de norm van amylase in het bloed moet zijn bij een gezonde volwassen persoon. Opgemerkt moet worden dat in de volwassen en het kind hun niveau kan verschillen, maar de norm van amylase in het bloed van vrouwen verschilt niet van mannen. Daarom, ongeacht het geslacht, wordt het totale niveau van amylase in het bloed bepaald en de norm is 28-100 U / L.
Alfa-amylase is de totale index van totale lichaamamylase. Alfa-amylase van bloed heeft een normale snelheid van 25 tot 125 eenheden per liter. Maar als iemands leeftijd meer dan zeventig jaar is, dan zouden de indicatoren de volgende moeten zijn - van 20 tot 160 eenheden / liter. Aldus wijzen artsen nog steeds een pancreasamylase toe dat wordt gelijkgesteld aan 50 eenheden per liter.
Hoe wordt de norm van amylase gecontroleerd door bloedtesten?
Om het enzym te bepalen, is het noodzakelijk om een biochemische analyse van het bloed van de amylase-norm uit te voeren. Hiervoor wordt bloed uit de perifere ader afgenomen. In dit geval adviseren artsen hun patiënten vaak hoe ze zich goed kunnen voorbereiden op de levering van deze analyse. U kunt bijvoorbeeld niet eten voor de procedure.
Het is dus belangrijk om te overwegen, dat het noodzakelijk is om de analyse en urine over te dragen. Het is gebaseerd op de resultaten van een dergelijk uitgebreid onderzoek dat de situatie van de alvleesklier kan verduidelijken. Houd er rekening mee dat voor de diagnose het noodzakelijk is om dagelijks urine te verzamelen. Maar de verzameling zou moeten beginnen met het tweede deel. Normaal gesproken is de indicator van amylase in dagelijkse urine gelijk aan 1 tot 17 eenheden / l.
Het is de moeite waard eraan te denken dat het resultaat van de inhoud en hoeveelheid amylase kan worden beïnvloed door de inname van dergelijke geneesmiddelen als:
- ibuprofen;
- furosemide;
- pijnstillers ;
- captopril;
- corticosteroïden;
- orale anticonceptiva.
Daarom moet u, voordat u de tests aflegt, ermee stoppen of hen vertellen over het geneesmiddel dat zij voor de behandelende arts hebben gedronken. Deze stoffen kunnen immers de algemene indicator verstoren en overdrijven.
Wat kunnen afwijkingen van de norm van amylase vertellen?
Als de amylase van de patiënt wordt verhoogd, kan worden aangenomen dat dit werd veroorzaakt door ziekten zoals:
- diabetes mellitus;
- bof;
- cholecystitis;
- peritonitis;
- nierfalen ;
- abortus van zwangerschap;
- perforatie van de maagzweer;
- makroamilazemiya;
- ernstige vergiftiging (meestal alcohol);
- tumoren in de pancreas.
De vermindering van amylase kan een uiting zijn van problemen zoals:
- acute of chronische hepatitis;
- toxicose tijdens zwangerschap;
- cystische fibrose;
- ernstige leverschade;
- pancreatectomy;
- verwijdering van de alvleesklier.
Ook het verlagen van het niveau van amylase onder de norm wordt het vaakst waargenomen bij patiënten met een hoog cholesterolgehalte in het lichaam.