Fundamenten van morele opvoeding van kinderen in de voorschoolse leeftijd worden gelegd in een tijd waarin kinderen leren communiceren met hun leeftijdsgenoten, de soorten van hun activiteiten aanzienlijk toenemen en de kennis van de wereld om hen heen voortdurend wordt aangevuld. Als de tweejarige zich nog niet schuldig voelt voor wangedrag, zijn de driejarigen al in staat zich te realiseren dat ze iets verkeerds hebben gedaan. Dus hoe bepalen ouders dat facet, wanneer peuters klaar zijn om morele normen te assimileren en te observeren? Er is een eenvoudige test: vraag het kind om niet om te keren, terwijl u achter hem staat om een interessant nieuw speeltje uit te pakken, waarover het moet worden ingelicht. Het doorstaan? Heeft u zich niet omgedraaid? Als het kind heeft geleerd om zijn verlangens en impulsen te beheersen, is hij helemaal klaar om te voldoen aan de vereisten van de eenvoudigste morele normen.
Kind en ouders
De eerste ideeën over goede en slechte kinderen leren al op jonge leeftijd uit sprookjes verteld door ouders. De concepten van goed en kwaad worden gevormd in een onopvallende vorm van het spel. Een grote rol in het proces van socialisatie behoort tot morele opvoeding in het gezin, die gebaseerd is op de relaties van zijn leden. Het kind hoort constant dat men de oudsten moet respecteren, speelgoed met zijn broer of zus moet delen, de dieren niet beledigt, niet bedriegt. Maar het belangrijkste voorbeeld is het gedrag van volwassenen. Een kind dat onbeleefdheid, egoïsme, gebrek aan respect voor de ouders tegen elkaar observeert, kan zich gewoon niet anders gedragen. Dat is de reden waarom de morele opvoeding van kleuters onmogelijk is buiten het gezin.
Opvoeding van morele motieven
Een van de hoofdtaken van morele opvoeding van kleuters is de motivatie om ervoor te zorgen dat kinderen niet alleen op de hoogte zijn van het bestaan van bepaalde normen, maar ze ook willen observeren. Het is natuurlijk het gemakkelijkst om te forceren. Maar je kunt anders handelen. Verschillende methoden voor morele opvoeding van kleuters worden beperkt tot prijzen en aanmoedigingen. Ik was eerlijk - verwacht beloningen, bedrogen - wees klaar voor straf. Voor kleuters is de goedkeuring van een volwassene, en met name een ouder, van groot belang. Het kind probeert een goede relatie met zijn ouders te versterken en te onderhouden. Dit is hoe het hoofdmotief ontstaat, gericht op de zogenaamde sociale externe controle.
Goede resultaten worden aangetoond door games over morele educatie van kleuters, die hen op een vrolijke manier informeren over het belang van het naleven van morele normen.
De rol van straf
De kenmerken van de geestelijke en morele opvoeding van kleuters staan je niet toe af te zien van straffen die moeten volgen op het niet naleven van morele normen. Grof taalgebruik, fysieke pijn - methoden die een onherstelbare verwonding aan de psyche van het kind kunnen toebrengen. De vorm en dosering van straffen zijn altijd individueel en het vermogen om ze te gebruiken is een speciale vaardigheid. Het belangrijkste is dat de straf niet betrekking heeft op de spirituele vertrouwenslijnen die de baby verbinden met de ouders. Menselijke waardigheid,
Straf is alleen externe controle. Wanneer het kind opgroeit, zal de controle van de ouders verzwakt zijn en uiteindelijk helemaal verdwijnen, dus je kunt niet op een "externe bewaker" hopen. De jongen moet zich realiseren dat het hem in de eerste plaats noodzakelijk is. Bestaande manieren van morele opvoeding van kleuters bieden de mogelijkheid om de optimale variant voor een bepaald kind te kiezen uit motivatie, beloning en straf.
De situatie waarin de opvoeding van morele kwaliteiten bij kleuters gebaseerd is op onbaatzuchtigheid en het creëren van een positief beeld van zichzelf bij het kind, is een uitstekende gelegenheid om het kind een gevoel te geven van zijn eigen belang. Maar dit beeld is onafscheidelijk van morele acties.