Walpurgis Night

Het heidense feest van Walpurgis Night, ook wel de Night of Witches and the Witchfire genoemd, wordt gevierd in de nacht van 30 april tot 1 mei. De volkeren van sommige West-Europese landen vieren tegelijkertijd het lentefeest, dat zijn wortels heeft in de tradities van de pre-christelijke periode. De inwoners van de Keltische landen vieren Beltein in ongeveer dezelfde periode, en de Walpurgis-nacht in een aantal Duitse landen en in Praag wordt gehouden in een traditionele dans, die wordt uitgevoerd rond de heidense boom van mei.

Geschiedenis van de vakantie

Deze naam werd gegeven aan het feest ter ere van St. Valpurga, die in 778 werd heilig verklaard. Het is haar jaarlijkse herdenking op 1 mei.

Vroeger, in de nacht van Walpurgis, werden rituelen uitgevoerd gericht op het verdrijven van de heksen. Dorpsbewoners ontsloten veel vuren, die vaak met stro gevulde heksen verbrandden, en rondliepen met fakkels thuis, de kerkklokken genoemd. Mensen geloofden dat het gras in de nacht van Walpurgis een wonderbaarlijke kracht verwierf.

Het Duitse geloof zegt dat op de Walpurgisnacht niet alleen heksen verzamelen, maar ook weerwolven met de zielen van de overledenen. Heksen tijdens deze vakantie komen met geliefden-kenmerken. In het midden van de samenkomst zat Satan zelf op een grote stenen tafel of hoge stoel met een menselijk zwart gezicht en een lichaam van een geit. Eerst knielen alle gasten voor hem, kussen de benen van Satan, tonen onderdanigheid en toewijding. Echter, Satan praat alleen met de koningin van de heksen, die aan hem rapporteert over alle slechte daden die in een jaar zijn gedaan. Samen plannen ze de machinaties voor het volgende jaar. Dan begint een feest met het eten van paardenvlees, schedels en koeienhuid. Aan de muziek die uit het hoofd van het paard en de staart van de kat stroomt, beginnen de heksen aan wilde dansen, en in de ochtend op het gras zien de dorpelingen de kringen vertrapt door hen.

Walpurgis Night and Modernity

Vandaag in deze vreemde nacht in Europese landen, zoals honderd jaar geleden, brandende vuren, durfde de heksen die naar de sabbat zijn gevlogen, spelen in oud plezier, luisteren naar uitvoeringen van koren studenten. Jongens mogen luid schreeuwen, vuurwerk branden, omdat algemeen wordt aangenomen dat hard geluid de beste verdediging is tegen boze geesten. In Scandinavië dienen vreugdevuren als uitnodigingen voor de lente en wordt afval aldoor verbrand. Een traditioneel gerecht in de feestelijke Walpurgis-avond is een verse zalm die gemarineerd is in suiker, dille en zout. De Tsjechen gieten zand op de drempel van hun huizen zodat heksen er alleen heen kunnen als ze de zandkorrels tellen. En in Beieren is het gebruikelijk om de buren te bespotten door schoenveters uit hun schoenen te trekken, deurgrepen met een veelkleurige tandpasta uit te vegen of de deur zelfs helemaal naar een andere plaats te verplaatsen.