Hoofdtrauma, multiple sclerose of een overgedragen infectie kan leiden tot een organische persoonlijkheidsstoornis. Na een bepaalde tijd is het gedrag van de patiënt aan belangrijke veranderingen onderhevig en als u geen specialist raadpleegt, zijn de gevolgen van de ziekte moeilijk te voorspellen.
De oorsprong van
Zoals eerder vermeld, is de oorzaak van de geboorte van deze persoonlijkheidsstoornis het geleden craniocerebrale trauma, epilepsie, hersenverlamming of somatische aandoeningen. Maar om deze ziekte te diagnosticeren, is het naast de bestaande hersenziektes belangrijk om ten minste twee of drie van de volgende kenmerken te hebben:
- veranderingen met betrekking tot seksueel gedrag;
- vermindering van het vermogen om doelbewust door te gaan met activiteiten;
- uitgesproken paranoïde spraak;
- veranderingen in de spraaksnelheid, de soepelheid;
- schending van de redenering van het sociaal plan.
Symptomen van een biologische persoonlijkheidsstoornis
Symptomen verschijnen pas zes maanden na het begin van de ziekte. Ze komen tot uiting in het feit dat:
- de patiënt maakt een groot werk om de volgorde van zijn eigen acties, gedachten (torpidity) te observeren;
- de loop van vele mentale processen (in de emotionele sfeer, spraak, etc.) vertraagt;
- dysforie ontwikkelt zich - een soort morbide stemming waarin een persoon voortdurend een hekel heeft aan anderen, prikkelbaar.
Bij de latere ontwikkeling wordt emotionele apathie waargenomen, de controle over persoonlijke motieven verloren.
Organische persoonlijkheidsstoornis en gedrag
Dientengevolge, kan een persoon misdaden begaan die niet eerder aan zijn karakter konden worden toegeschreven. Forensische psychiaters wijzen op de ontwikkeling bij patiënten met een hersenaandoening (meestal gebeurt het wanneer
Behandeling van organische persoonlijkheidsstoornis
Allereerst zullen de acties van de behandelende arts gericht zijn op de factor die de oorzaak van de aandoening veroorzaakte. Het is niet uitgesloten de behandelingsmogelijkheden door psychofarmacologische therapie.
Tegelijkertijd schrijft de therapeut aanbevelingen voor om de patiënt te helpen de moeilijkheden in verband met communicatie en werk te vermijden.