Gevoeligheid wordt gekenmerkt door het vermogen van een levend organisme om te reageren op irritatie, waarvan de bron een externe of interne omgeving is. De studie van dit vermogen speelt een grote rol bij het bepalen van de toestand van het zenuwstelsel. Elke persoon reageert anders op verschillende irritaties, waardoor hij de wereld bestudeert en zich eraan aanpast. Sommigen hebben een verhoogde gevoeligheid.
Het concept van gevoeligheid
Er zijn mensen die in de psychologie gevoelig worden genoemd. Ze zijn overdreven kwetsbaar en gevoelig, hebben een verhoogd geweten en een constante neiging om te twijfelen aan hun gedachten en daden. Verhoogde emotionele gevoeligheid kan vaak of zelfs permanent worden waargenomen. Vaak wordt deze aandoening voorafgegaan door verschillende psychische stoornissen , hier zijn ze:
- spanning;
- neurose;
- hersenziekte;
- depressie;
- pathologie van persoonlijkheid;
- angst;
- psychische stoornissen van een endogene aard;
- hersenbeschadiging door toxines.
De verhoogde gevoeligheid van het zenuwstelsel wordt waargenomen bij mensen van elke leeftijd en geslacht, maar meestal wordt de diagnose gesteld bij kinderen van mannelijke en adolescente patiënten. Zo'n persoon heeft asymmetrische gezichtsspieren, verminderde beweging van oogbollen. Vanwege de verslechtering van oriëntatie in tijd en ruimte, worden dergelijke personen niet verzameld en onhandig. Ze lijden aan hoofdpijn en slapeloosheid , er kan een vertraging in de mentale ontwikkeling zijn.
Pijnlijke perceptie is ook anders voor alle mensen. De verhoogde gevoeligheid voor pijn is afhankelijk van ras en geslacht, leeftijd, de toestand van het autonome zenuwstelsel en een groot aantal fysiologische, biochemische en psychologische factoren. Van groot belang is hoe de persoon de pijn waarneemt en behandelt.