Anesthetica verwijzen naar de lijst met medicijnen die zijn opgeslagen in elk huis medicijnkastje. Tegenwoordig worden de meeste van hen zonder recept verkocht, dus er is vaak een ongecontroleerde en onjuiste inname van pijnstillers, wat tot ernstige gevolgen kan leiden. Het is belangrijk om te begrijpen dat het pijnsyndroom slechts een signaal is van pathologische processen in het lichaam. Daarom, simpelweg het stoppen van de pijn, is het onmogelijk om de oorzaak van de pathologie kwijt te raken, en deze kan zich snel weer manifesteren.
Classificatie van pijnmedicatie
Anesthetica variëren in chemische samenstelling en werkingsmechanisme. Ze kunnen in verschillende vormen worden uitgegeven, met een lokale en systemische actie:
- tabletten;
- capsules;
- kaarsen;
- oplossingen voor injecties;
- zalven;
- gels, etc.
Door chemische aard en farmacologische eigenschappen zijn pijnstillers verdeeld in twee hoofdgroepen.
Verdovende middelen
Geneesmiddelen waarvan de werking verband houdt met de remming van bepaalde delen van het centrale zenuwstelsel. In de regel worden deze pijnstillers gebruikt na ernstige operaties, met uitgebreide verwondingen, intense, ondraaglijke pijn. Door de overdracht van impulsen in de hersenen en het ruggenmerg te blokkeren, helpen ze ook om angst te verlichten.
Ondanks het feit dat de medicijnen in deze groep de pijn effectief aanpakken, worden ze alleen in extreme gevallen en met voorzichtigheid gebruikt. Dit komt door het feit dat dergelijke medicijnen zeer snel verslaving, fysieke en mentale afhankelijkheid veroorzaken en ook leiden tot veel andere bijwerkingen. Narcotische krachtige pijnstillers zijn onderverdeeld in:
1. Stimulerende middelen voor opioïde-receptoren:
- morfine;
- fentanyl;
- Promedolum).
2. Agonisten-antagonisten van opioïde receptoren:
- butorfanol;
- buprenorfine;
- pentazocine;
- nalbufine.
Niet-narcotische pijnstillers
Dit zijn de middelen, effectief bij pijnlijke gevoelens van gemiddelde en zwakke intensiteit. Deze fondsen hebben geen significante invloed op het centrale zenuwstelsel, veranderen de emotionele achtergrond niet, veroorzaken geen verslaving. Daarom worden dergelijke pijnstillers als veiliger beschouwd. Ze zijn onderverdeeld in:
- Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen - hebben een ontstekingsremmend, analgetisch effect, verlagen de lichaamstemperatuur.
- Pijnstillers - antipyretica - hebben een antipyretisch en analgetisch effect.
Niet-narcotische analgetica omvatten bereidingen op basis van:
- derivaten van salicylzuur (natriumsalicylaat, acetylsalicylzuur);
- anilinederivaten (paracetamol, fenacetine);
- antranilzuurderivaten (flufenaminezuur, mefenaminezuur);
- derivaten van alkaanzuren (ibuprofen, diclofenac-natrium, flurbiprofen);
- derivaten van pyrazolon (analgin, amidopyrine, butadione), enz.
Anesthetica met kiespijn
Pijnstillers moeten worden ingenomen met een plotselinge kiespijn , wanneer er geen manier is om snel een arts te raadplegen. Overweeg welk van de tools in dit geval het meest effectief is:
1. Preparaten op basis van acetylsalicylzuur - deze geneesmiddelen moeten voorzichtig worden gebruikt bij problemen met het spijsverteringsstelsel:
- Asfen;
- Atselizin;
- Tsitramon.
2. Middelen op basis van nimesulide - sterk genoeg en snelwerkende pijnstillers:
- Aktasulid;
- nimesil;
- Nise.
3. Op Ketorolac gebaseerde medicijnen zijn effectieve geneesmiddelen die alleen zouden moeten worden gebruikt in het geval van pijn van hoge intensiteit, waarbij erop wordt gelet:
- Ketanov;
- ketorol;
- Ketalgin.
Anesthetica voor osteochondrose
Symptomatische therapie voor osteochondrose houdt vaak het gebruik van pijnstillers in. In de regel zijn dit preparaten met de volgende werkzame stoffen:
- diclofenac-natrium;
- piroxicam;
- ibuprofen;
- nimesulide;
- ketoprofen en anderen.
In ernstige gevallen wordt het gebruik van getabletteerde en injecteerbare vormen van geneesmiddelen getoond, in meer licht - externe middelen (zalven, gels, crèmes).