Infectieuze mononucleosis (een andere naam - monocytische angina, lymfoblastosis van goedaardige aard) is een virale laesie van interne organen (lever, milt, lymfeklieren). Jongens worden vaker ziek dan meisjes.
Wat is het gevaar van mononucleosis bij kinderen?
Het gevaar voor het kind is een mononucleosis op de achtergrond van andere ziekten (bronchitis, otitis), omdat het beladen is met ernstige complicaties (ruptuur van de milt, virale hepatitis). De ontwikkeling ervan in de kindertijd ondermijnt de immuniteit van het kind en verstoort het werk van het zenuwstelsel, ernstige ziekten zoals ontsteking van de hersendelen kunnen zich ontwikkelen.
Infectieuze mononucleosis bij kinderen: oorzaken
De meeste infectieuze mononucleosis komt voor bij kinderen in de leeftijd van drie tot negen jaar. Bij zuigelingen wordt een dergelijke ziekte praktisch niet waargenomen, omdat ze worden beschermd door antilichamen uit de moedermelk. Het virus kan worden overgedragen via nauw contact: door speeksel, algemeen beddengoed, gerechten. Het wordt overgedragen door de lucht en door contact. Met verzwakte immuniteit bij een kind, wordt hij het meest gevoelig voor externe invloeden. Omdat het virus wordt overgedragen van een ziek kind op een gezond kind, kan het worden besmet door een ziek kind te hoesten of niezen. Zo komt het virus via de bovenste luchtwegen in het lichaam van de kinderen terecht, waarna het zich door het lichaam verspreidt, met name het virus bezinkt in de milt, lever en lymfeklieren. De eerste tekenen kunnen zich na 5-15 dagen manifesteren.
Ook kan het virus via de placenta van moeder op foetus worden overgedragen.
Infectieuze mononucleosis bij kinderen: diagnose
Het is moeilijk om een gemakkelijke vorm van mononucleosis in de kindertijd te diagnosticeren, omdat de symptomen mild kunnen zijn. Om echter de aard en omvang van schade aan inwendige organen te bepalen, is het noodzakelijk om:
- klinische bloedtest;
- algemene analyse van urine;
- biochemische bloedtest (AlT, AsT, antistreptolysine-O, reumatoïde index, proteogram);
- zaaien van de neus en keel op de flora om de gevoeligheid voor antibiotica te bepalen;
- Echografie van interne organen.
Daarnaast kan de arts de volgende tests voorschrijven:
- het zaaien van urine;
- zaaiende ontlasting op de UPF en dysenterie groep;
- PCR faeces op DNA Yersinia;
- ECG;
- echocardiografie;
- thoraxfoto.
Indien nodig kan het nodig zijn om gespecialiseerde specialisten te raadplegen als hematoloog, fytopsycholoog, allergoloog, reumatoloog, longarts, neuroloog.
Infectieuze mononucleosis: symptomen
De volgende tekenen van de aanwezigheid van de ziekte kunnen bij kinderen worden waargenomen:
- matige koorts (lichaamstemperatuur bereikt 38 graden);
- een toename van de lymfeklieren in de nek;
- vroege verschijning van tonsillitis of tonsillitis;
- nederlaag van de amandelen (adenoïditis), waardoor het kind begint te snurken in slaap;
- loopneus;
- hoesten;
- uitslag op de huid;
- vergroting van de lever, milt;
- in sommige gevallen kan geelzucht van de huid worden opgemerkt;
- algemene malaise en zwakte.
Infectieuze mononucleosis bij kinderen: gevolgen
Na de overgedragen mononucleosis bij het kind kunnen de volgende complicaties worden opgemerkt:
- vroeg: asfyxie, ruptuur van de milt, meningoencephalitis, psychose;
- te laat: hemolytische anemie, hepatitis, trombocytopenische purpura, dermatitis, bof, pancreatitis.
De meeste complicaties treden op tegen de achtergrond van stratificatie van verkoudheid.
Infectieuze mononucleosis bij kinderen: behandeling en preventie
In de regel zorgt de behandeling van mononucleosis ervoor dat het kind in een ziekenhuis wordt geplaatst voor een 24-uurs dynamische bewaking van zijn toestand. Tijdens de behandeling is strikte bedrust vereist. Het kind krijgt voedsel in vloeibare en semi-vloeibare vorm, extra drankje in de vorm van cranberry mors en thee met citroen.
Als een complexe behandeling kan een arts de volgende geneesmiddelen voorschrijven: viferon , cycloferon , paracetamol, analgin, claritin, pipolfen, LIV-52, essentiële forte, ampicilline, prednisolon, galazoline, protargol .
Hoe jonger het kind, hoe sneller zijn symptomen verdwijnen met de juiste geselecteerde therapie.
De prognose na de loop van de behandeling is gunstig. Een volledige genezing bij een kind kan na twee tot vier weken worden waargenomen. In sommige gevallen kan de verandering in de bloedsamenstelling echter nog een half jaar duren. Daarom is een kind nog steeds een jaar nadat de ziekte in de apotheek is geweest met een arts.
Preventieve maatregelen worden meestal niet uitgevoerd. Het zieke kind is geïsoleerd van de rest van de kinderen tijdens het acute verloop van de ziekte.