Onder deze term is het gebruikelijk om zeer kleine concreties, zand, te begrijpen. Met andere woorden, microlithiasis is de eerste fase van urolithiasis. Normaal gesproken moeten de zouten die aanwezig zijn in de urine die wordt gevormd volledig worden opgelost en buiten het lichaam worden verwijderd. Vanwege de schending van dit proces is er echter een ophoping van micro-vaste stoffen van zouten, die vervolgens, zich ophopen, concrementen kunnen vormen. Laten we dit soort stoornissen van naderbij bekijken en de aandacht vestigen op de belangrijkste symptomen en principes van de behandeling van de ziekte.
Hoe manifesteert microlithiasis zich?
In de beginfasen van de verstoring heeft de aanwezigheid van zandkorrels in de urine praktisch geen invloed op het welzijn van de patiënt: microsferen zijn zo klein dat ze geen ongemak kunnen veroorzaken wanneer ze uit het urinestelsel worden verwijderd. Naarmate het kristallisatieproces begint en de zoutkorrels zich beginnen te vormen in groepen en in microlieten veranderen, verschijnen de eerste tekenen van de ziekte.
Het belangrijkste symptoom van de aandoening zijn pijnlijke gewaarwordingen waarvan de lokalisatie direct afhangt van waar de microlite zich bevindt. Terwijl het door het urinewegstelsel beweegt, is er een migratie van pijn, dus vaak kunnen patiënten niet precies zeggen waar het pijn doet. In de regel verschijnen pijnlijke gevoelens eerst in het middelgebied en dalen dan naar beneden af, waarbij ze naar de voorkant van de romp en het liesgebied gaan.
Gezien het feit dat de microliet zich vaak langs het urinestelsel beweegt, heeft deze aan het oppervlak kleine stekels, waardoor traumatisering van de slijmvliezen van de urineleiders en de blaas zelf kan optreden. Dientengevolge, na een korte tijd na het begin van pijn, observeert de patiënt het mengsel van bloed in de urine (hematurie). Dit verandert de transparantie - urine wordt troebel, heeft een roodachtige tint, de dichtheid neemt toe, wat de indruk wekt van de zogenaamde "weerstand".
Hoe wordt de diagnose van de ziekte uitgevoerd?
De belangrijkste methode voor het diagnosticeren van de aandoening is echografie. Dat is waarom wanneer een arts een test uitvoert, hij zegt dat in de linker (rechter) nier een microlite is, is het beter voor een vrouw om meteen te weten hoe het is voor een specialist.
Ze kunnen ook leren over de aanwezigheid van een stoornis op basis van de resultaten van urinetests.
Wat zijn de kenmerken van het therapeutische proces voor deze overtreding?
Als we het hebben gehad over het feit dat het microlithen zijn in beide nieren, zullen we de basis van de behandeling van de aandoening beschouwen.
Gezien het feit dat de deeltjes erg klein zijn, verbrijzel de concrement, zoals bij urolithiasis onmogelijk is. Dat is de reden waarom chirurgische ingrepen bij deze overtreding niet altijd passend zijn. Het wordt gebruikt om alleen in het geval dat als gevolg van een grote ophoping van microlieten is er een verstopping van de urinewegen.
Conservatieve behandeling van de ziekte hangt in de eerste plaats af van de oorzaak die de aandoening veroorzaakte. In de meeste gevallen is dit fenomeen het gevolg van een storing in de stofwisselingsprocessen in het lichaam.
Ook schrijven artsen voor dat ze zich aan het dieet houden, rekening houdend met het soort zouten gevormd microliths werd gevonden. Dus, bijvoorbeeld, met fosfaatformaties uit de dagelijkse voeding is het noodzakelijk om het voedsel dat rijk is aan calcium (zuivelproducten) te beperken. Als wordt vastgesteld dat uraten de overhand hebben in de microlietsamenstelling, is vlees uitgesloten en als oxalaten producten zijn met een hoog gehalte aan citroenzuur en oxaalzuur.