Moderne schoolkinderen zouden geschokt zijn als ze wisten onder welke omstandigheden de kinderen van het oude Rome studeerden ...
Tegenwoordig schelden alleen de lui het moderne onderwijs niet uit, terugkijkend op het feit dat "ze vroeger beter werden onderwezen". Ondertussen hebben dergelijke problemen altijd bestaan: in de geschiedenis van de mensheid was er niet zo'n fase waarin iedereen blij zou zijn met de training van hun kinderen. Daarom is het de moeite waard om naar het verleden te kijken en uit te zoeken hoe de kinderen die vóór onze tijd leefden, studeerden: was hun oude opleiding geschikt voor hen?
Wie zou de onderwijsinstellingen kunnen bezoeken?
De eerste onderwijsinstellingen, genaamd scholae, werden in het IIIe eeuw voor Christus in het oude Rome ontdekt. Arme burgers waren niet beschikbaar voor training omdat alle scholen werden betaald. Arbeiders, handwerkslieden en slaven kwamen echter nooit op het idee om gratis onderwijs voor hun kinderen te eisen - ze leerden alle noodzakelijke vaardigheden thuis, en werkten al vanaf jonge leeftijd als stagiair. Welvarende vertegenwoordigers van de Romeinse maatschappij gaven hun kinderen aan privéscholen waarin hun nakomelingen konden leren om nuttige contacten te lezen en te schrijven.
Aanvankelijk werden meisjes en jongens in één klas opgeleid, maar later werd een afzonderlijk onderwijssysteem geïntroduceerd. Vanwege het patriarchaat in die tijd, in sommige lessen, leerden jongens de kunst van vechten en de grondbeginselen van het Romeinse recht, en meisjes leerden de basis van medicijnen, bediendenbeheer en kinderopvang. Er kan niet worden gezegd dat het zwakkere geslacht bevooroordeeld was: integendeel, na het einde van het eerste leerjaar werden de meisjes ingehuurd door aanvullende leraren voor huishoudelijk onderwijs. Naast de basisvakken, gaf de persoonlijke begeleider les in zang, dans, retorica en muziek: de ontwikkeling bleek meer dan volledig te zijn. Hoe hoger de bruid opgeleid was, des te waarschijnlijker werd het dat ze de vrouw werd van een prominente politicus.
Wat was de basis voor het trainingssysteem?
Het Romeinse onderwijs zelf was verdeeld in twee scholen: angst en opwinding om te leren. In sommigen was de belangrijkste motivatie de mogelijkheid om fysieke pijn te ervaren als gevolg van ongehoorzaamheid en ongeleerde lessen, in andere - de wens om levendige geschillen aan te gaan en samen op zoek te gaan naar de waarheid. In instellingen van het eerste type werden kinderen voor de geringste fout geslagen, omdat de leraren er zeker van waren dat het kind ijveriger zou studeren als hij vóór de dood bang was voor leraren. Meer democratische scholen wensten interesse in het luisteren naar sessies met intellectuele gesprekken met studenten en vrijwel de vriendschap van leraren met studenten.
Wie waren de leraren van de Romeinse scholen?
Omdat training werd betaald en veel geld kostte, werd het onderwijsproces vertrouwd door de besten van het beste. De oprichters van de eerste scholen waren of Romeinse verlichters van de wetenschap, of bevrijde Griekse slaven die het onderwijssysteem in hun thuisland naar de stad brachten. De regering van Rome raakte er al snel van overtuigd dat slaven en vrijgelatenen niet de beste leraren zijn, omdat ze weinig weten, geen tijd hebben om de wereld te zien en de handen uit de mouwen steken. Voor het onderwijzen van belangrijke onderwerpen waren ervaren militairen, politici en rijke handelaren uitgenodigd. Ze hadden iets te vertellen en konden echte ervaringen delen die ze tijdens gevechten of tijdens reizen hadden opgedaan - dit onderwijs werd gewaardeerd boven saaie lezingen die werden gelezen door geletterde slaven.
Hoe zag de school in het oude Rome eruit?
Oude Romeinse scholae verschilde van moderne onderwijsinstellingen die een apart gebouw en staatssteun hebben. Ze bevonden zich in de gebouwen van winkels of zelfs de term (Romeinse baden). Eigenaars van scholen huurden gebouwen in privégebouwen, schermen klassen af van nieuwsgierige ogen met een geweven gordijn. Meubelmeubilair was minimaal: de leraar zat op de houten stoel en de studenten zaten op lage krukken en legden alles neer wat nodig was voor lessen op hun knieën.
Papier was te duur om vuile leerlingen van de basisschool te mogen ontvangen. Die kinderen die niet wisten hoe ze moesten schrijven, de lessen hardop leerden, de rest - schreef met toverstokken op gewaxte plaquettes. De oudere jongens, die de brief zonder fouten hadden geleerd, kregen toestemming om te schrijven op perkament van riet en papyrus volgens de methoden van de oude Egyptenaren.
Welke onderwerpen werden op school geleerd?
In het Romeinse rijk werd de schoolcanon voor het eerst opgericht - een verplichte lijst met disciplines en een lijst met vragen die de student moest leren voordat hij volwassen werd. Ze werden opgenomen en overgedragen aan toekomstige generaties door de wetenschapper Varro (116-27 v.Chr.): Hij noemde negen basisonderwerpen - grammatica, rekenkunde, meetkunde, astronomie, retoriek, dialectiek, muziek, geneeskunde en architectuur. Zoals al eerder vermeld, werden sommigen van hen als zuiver "vrouwelijk" beschouwd, waardoor het medicijn en de muziek vervolgens van de hoofdlijst werden uitgesloten. Zelfs aan het begin van het nieuwe millennium was het beste compliment voor de jonge Romeinse vrouw de "puella docta" - "echte dokter". Schoolvakken werden 'vrije kunsten' genoemd, omdat ze bedoeld waren voor kinderen van vrije burgers. Interessant genoeg werden slavaardigheden 'mechanische kunsten' genoemd.
Hoe is de training verlopen?
Wanneer studenten van moderne scholen klagen over een te drukke agenda, moeten ze praten over hoe de kinderen van het oude Rome leerden. Ze hadden geen vrije dagen: er werden zeven dagen per week lessen gegeven! Schoolvakanties waren alleen voor religieuze feestdagen, die 'extravaganza' werden genoemd. Als er in de stad een zomerse hitte was, stopten de lessen ook voordat het viel en kon je opnieuw oefenen zonder je gezondheid te schaden.
Het schooljaar begon in maart, klassen begonnen dagelijks bij het ochtendgloren en eindigden met het begin van de duisternis. Op school werden kinderen geteld op biljetten, vingers of kiezels, gebruik makend van inkt van rubber, roet en een interne inktvisvloeistof.
Waar kan ik heen na school?
Universiteiten bestonden niet in hun huidige visie, maar tieners konden na de klassieke school verder studeren. Nadat ze er op de leeftijd van 15-16 waren afgestudeerd, vielen jonge mannen, met voldoende geld van hun ouders, in de hoogste fase van het onderwijs - een retorische school. Hier maakten ze kennis met het oratorium, de regels voor het houden van toespraken, economie, filosofie. De behoefte aan dergelijk onderwijs werd gestimuleerd door het feit dat afgestudeerden van retorica bijna gegarandeerd publieke figuren en zelfs senatoren werden.