Er wordt algemeen aangenomen dat juist het woord kilt afkomstig is van de Oud-IJslandse kjilt, wat in vertaling betekent "gevouwen". Maar de echte geboorteplaats van de klassieke kilt is Schotland.
Kilt als een nationale Schotse kleding
De officiële geschiedenis van de kilt kan worden toegeschreven aan 1594. Dit jaar is de oudste van de overgebleven geschreven beschrijvingen van de kilt. Het wordt gekarakteriseerd als gevouwen kleding met gevlekte kleuren, waardoor bergbeklimmers gemakkelijk obstakels kunnen overwinnen, door bergbeekjes kunnen waden en ze op koude nachten warm kunnen houden. Het is een feit dat er grote en kleine kilten zijn. In deze beschrijving was het een goede deal. Het was een strook doek van 12 centimeter lang, ongeveer 1350 cm, waarvan het grootste deel rond de taille was gewikkeld, plooien van achteren en aan de zijkanten, vastgemaakt met gespen en een leren riem, en de rest werd over de schouder gegooid. Het is gemakkelijk voor te stellen hoe, indien nodig, deze kleding in een warme deken veranderde. De kleine kilt verscheen in 1725, toen de ondernemende manager van een van de Britse fabrieken waar de Schotten voornamelijk werkten, voorstelde om alleen het lagere deel van de kilt achter te laten voor het gemak. In deze, enigszins "verkleinde" vorm kilt leefde tot op de dag.
Tradities hebben voor afstammelingen een hele reeks regels behouden over hoe een kilt te dragen en wat. En hoe je een kilt moet aankleden, is over het algemeen een hele wetenschap. De traditie schrijft voor om het kleed op de grond te leggen en een stuk doek over de breedte van de heupen te meten. Dit deel van het materiaal zal niet gegolfd zijn. Het resterende deel van het weefsel wordt netjes opgepikt door vouwen langs de breedte van de kooi. Een leren riem wordt onder de gelegde stof geplaatst. Vervolgens wordt de persoon op een effen deel van de stof gelegd met de voorkant omlaag en verzameld in plooien met een riem om de taille. Wanneer iemand opstaat, wordt de riem vastgemaakt en wordt het resterende losse stuk stof over zijn schouder gegooid, gefixeerd met een speciale haarclip met de naam kiltpin. In feite heeft Kilt vier verplichte accessoires. Kiltpin, die al is genoemd, heeft meestal de vorm van een zwaard en wordt traditioneel gedecoreerd met Keltische runen. Draag met een kilt een lange legging (hosi) en neem die, die is genaaid uit dezelfde stof als de kilt zelf. Voor de kilt wordt een handtas gedragen. Het is gebruikelijk om te naaien uit leer, versieren met pony, pels of metaal. De zwaarte van deze tas laat de rok-kilt relatief statisch blijven bij het lopen of sterke wind.
Kilt, als de belichaming van opstandige geest
Maar het geheim van de eeuwige populariteit van de kilt is niettemin de originaliteit of bruikbaarheid ervan. Kilt werd een soort symbool van een trotse en onafhankelijke Schotse geest. Wat het waard was dat in de 17e eeuw, toen de Britten een wet uitvaardigden die mannen verplichtte om een broek te dragen (en in feite kilten verbood), koppige Schotten een manier vonden om er omheen te komen - ze droegen een broek ... op stokken en gekleed in kilts. Waarschijnlijk, dus honderd jaar later, werden deze kleren door de Ieren gebruikt. De Ierse kilt werd de belichaming van het Ierse verlangen naar onafhankelijkheid.
En in onze tijd heeft de kleding van de kilt deze eigenschap niet verloren. De vrouwelijke kilt werd bijvoorbeeld geboren uit een feministisch streven om in herenkleding te worden gekleed. Hoewel, natuurlijk, zijn rol werd gespeeld door de ideale landing van de kilt op elk figuur en de gezellige warmte van wollen stof. Hoewel kilt voor vrouwen en laat jezelf afwijken van de kanunniken - de aanwezigheid van een flirt, of vrijheid in het kleuren en aanbrengen van plooien, toch zijn deze kleding meer geschikt voor recreatie dan voor op kantoor.
Waar dragen ze een kilt en met wat? De rok-kilt van de vrouwen is op de plaats op een etnisch festival of een vriendelijk feest, maar niet op een officieel evenement. Ga naar haar legging en stijlvolle broggi of andere schoenen, stevige sokken of sweaters in toon.
| | | |
| | | |
| | | |
