Tuberculose van de geslachtsdelen verwijst naar infectieziekten. Het wordt geprovoceerd door een ziekteverwekker als Koch's toverstok . Overweeg de ziekte in meer detail, laten we de oorzaken, tekens en methoden van therapie benoemen, vooral behandeling en diagnose.
Tuberculose van geslachtsdelen veroorzaakt
Tuberculose van vrouwelijke geslachtsorganen ontstaat niet als een onafhankelijke ziekte. Vaak is het secundair van aard, als gevolg van de introductie van infectie vanuit de primaire focus. Als zodanig kunnen de aangetaste longen en darmen werken. De provocerende factoren die migratie van het pathogeen en de ontwikkeling van tuberculose in het voortplantingssysteem veroorzaken, kunnen zijn:
- vermindering van lokale immuniteit door de aanwezigheid van infectieuze en inflammatoire processen in het voortplantingssysteem - endometritis, adnexitis , salpingoophoritis;
- nauw contact met een patiënt met tuberculose (leven, werken in dezelfde kamer);
- aanwezigheid van actieve vormen van de ziekte in de anamnese, ongeacht de lokalisatie van het pathologische proces.
Tuberculose van de geslachtsdelen - symptomen
De eerste tekenen van tuberculose van de geslachtsdelen kunnen verschijnen bij het begin van het proces van de puberteit. Het belangrijkste contingent van patiënten met deze ziekte is echter vrouwen in de reproductieve leeftijd, 20-30 jaar oud. Tuberculose van de geslachtsorganen verloopt vaak in een gewiste vorm, het klinische beeld is volledig afwezig. In dit geval wordt de schending van de vruchtbare functie het belangrijkste teken van pathologie. Meteen bij het vaststellen van de oorzaken van onvruchtbaarheid en de diagnose van tuberculose.
Bovendien gaat de ziekte vaak gepaard met pijn in de onderbuik. Ze hebben geen verband met de cyclische veranderingen. De aanwezigheid van pijn is een gevolg van het adhesieve proces in het kleine bekken of het resultaat van schade aan de zenuwuiteinden. Naast andere symptomen van de ziekte onderscheiden artsen ook tekenen van tuberculeuze intoxicatie:
- constante zwakte;
- periodieke stijging van de temperatuur tot 37,5 graden;
- verhoogde zweten 's nachts;
- verminderde eetlust;
- afname van het lichaamsgewicht.
Tuberculose van de baarmoeder - symptomen
Tuberculose van de baarmoeder is een frequente vorm van pathologie. Tegelijkertijd is het endometriumweefsel van het voortplantingsorgaan beschadigd. Als gevolg hiervan is er een schending van de menstruatie:
- amenorroe - afwezigheid van menstruatie;
- oligomenorroe - onregelmatige cyclische afscheidingen;
- menorragie - pijnlijke menstruatie.
In het chronische beloop van de ziekte klagen vrouwen over subfebrile temperatuur, trekken en pijn in de buik. In het gevorderde stadium ontwikkelen zich fibrotische processen en worden fibrillatievormen gevormd. Als gevolg hiervan vervormt de baarmoederholte, wat vaak gepaard gaat met de ontwikkeling van infectieuze processen.
Tuberculose van eierstokken bij vrouwen - symptomen
Tuberculose van de eierstokken bij vrouwen komt minder vaak voor dan baarmoederlaesies. Met deze vorm van pathologie wordt de externe omhulling van de geslachtsklieren beïnvloed door de ziekteverwekker. In sommige gevallen is het peritoneum bij het proces betrokken. In het stadium van de nederlaag van het parenchym van de eierstok kan het proces stabiliseren. Als gevolg hiervan verdwijnen de symptomen van de ziekte, de vrouw merkt op dat ze zich beter voelt. Dergelijke wijzigingen zijn echter tijdelijk. Tuberculose van de eierstokken manifesteert zich door de volgende symptomen:
- onregelmatige maandelijks;
- afname van het volume van precipitaten;
- het uiterlijk van pijn met menstruatie.
Tuberculose van uitwendige geslachtsorganen
Tuberculose van de geslachtsorganen bij vrouwen, met alleen de getroffen vagina en vulva, is zeldzaam. Met deze vorm van de ziekte in deze gebieden vormden zweren. Ze zijn klein, maar gemakkelijk te visualiseren. Onmiddellijk gegeven symptoom wordt de reden om contact op te nemen met een arts. Tuberculose van de externe geslachtsorganen bij vrouwen gaat gepaard met verbranding en jeuk, die de patiënten storen. Symptomatologie kan vanzelf verdwijnen en de ziekte gaat in een latente vorm. Bij afwezigheid van therapie dringt de ziekteverwekker de baarmoeder binnen.
Diagnose van genitale tuberculose
Om tuberculose van de baarmoederaanhangsels te diagnosticeren, gebruiken artsen laboratoriummethoden. De belangrijkste is de tuberculinatie. Een subcutane injectie van tuberculine in een dosis van 20, minder vaak 50 TE. Hierna wordt de focale reactie geëvalueerd. Tegelijkertijd ontwikkelt zich ook de algemene reactie van het organisme op de introductie:
- lichte temperatuurstijging;
- Verhoging van de hartslag - meer dan 100 per minuut;
- versnelling van ESR.
Tot de exacte diagnosemethoden behoren microbiologische methoden. Met hun hulp is het mogelijk om de mycobacterium tuberculosis vast te stellen in weefsels, lichaamsvloeistoffen. Als materiaal voor het onderzoek gebruik:
- afscheiding uit het genitaal kanaal;
- menstruatiebloed;
- schaafwonden van het baarmoederslijmvlies.
Behandeling van tuberculose van geslachtsorganen
De lange afwezigheid van behandeling leidt tot de ontwikkeling van complicaties in het voortplantingssysteem. Dus worden vaak ovariale cysten met tuberculose van het voortplantingssysteem gevonden. De therapie wordt uitgevoerd in gespecialiseerde medische instellingen. De kern van de behandeling is chemotherapie met het gebruik van 3 geneesmiddelen. De cursus wordt individueel geselecteerd, rekening houdend met de vorm van pathologie, verdraagbaarheid van geneesmiddelen. De volgende geneesmiddelen komen vaak voor:
- Rifampicine 450-600 mg / dag;
- Streptomycine - 0,5-1 g / dag;
- Isoniazid - 300 mg / dag.
Deze medicijnen worden eerste-lijns medicijnen genoemd - gebruikt om de ziekteverwekker te bestrijden. Als de ziekteverwekker resistent tegen hen is, wanneer tuberculose van vrouwelijke geslachtsorganen niet lang wordt genezen, worden tweedelijnsgeneesmiddelen gebruikt:
- Kanamycin - 1000 mg / dag;
- Lomefloxacine - 400 mg tweemaal daags;
- Ofloxacine - tot 400 mg 2 keer per dag.
Niet-medicamenteuze behandeling omvat:
- gebruik van fondsen die de immuniteit vergroten;
- Phonophoresis met hydrocortison
- toepassing van sinusoïdale stromen;
- amplipulstherapie.