Aan de vooravond van de Palmzondag vragen veel orthodoxen zich af wat te doen met de oude wilg, die een jaar geleden werd ingewijd en in het huis werd gehouden. Ze heeft het hele jaar "verdedigd" tegen doodgaan, vloeken, elementen en het gewoon in de vuilnis gooien kan niet de hand opsteken. Er zijn verschillende manieren om van zo'n pussy-willow af te komen, maar in het begin een paar woorden over de vakantie van de Palmzondag.
Historisch gezien wordt deze dag gekenmerkt door de plechtige intocht van Jezus naar Jeruzalem. De aarde waarop Christus liep, was bezaaid met palmtakken. In Rusland worden wilgentakken gebruikt, dat wil zeggen wilgen, omdat hier de palmen niet overal groeien. Ze worden in de kerk aangestoken en naar huis gebracht om te dienen als een soort schild dat onze vrede en gezondheid een jaar lang beschermt. In het begin worden de wilgentakken meestal in een vaas met water geplaatst en vervolgens in kasten of hoeken neergelegd of eenvoudigweg ergens verwijderd tot de volgende Palmzondag.
Wat te doen met een maagd die is toegewijd in een kerk?
Nieuwe takken van wilgen, die voor de Palmzondag in de kerk werden aangestoken, het is gebruikelijk om thuis te komen om familie en vrienden op te zwepen. Het laadt hun gezondheid voor het hele jaar op. Hetzelfde moet worden gedaan met dieren, ongeacht of ze in het huis wonen of niet. Allen moeten de lente-renovatie absorberen en worden gevuld met nieuwe krachten.
Dus wat te doen met de wilg na de vakantie? Omdat men gelooft dat het poesje beschermende krachten heeft tegen kwade krachten, moet het worden achtergelaten in het huis of:
- om in de voortuin te planten als een jonge man of een jong meisje in het huis woont (men gelooft dat nadat de geplant wilg begint te groeien - er een bruiloft in dit huis zal zijn);
- Door de wilgentakken naar de kant van de wolken te zenden, spreekt men van hagel of donder;
- in een vuur kun je het vuur verminderen door er een tak van de gewijde wilg in te gooien;
- Eerder plantten ze putten met wilgentakken om water te beschermen tegen boze geesten;
- sommige gebruiken palatine-nieren om koorts en zelfs onvruchtbaarheid te genezen.
Wat te doen met de pussy-willow takken van het afgelopen jaar?
Nadat je op Palmzondag verse wilgen uit de kerk hebt meegenomen, rijst een legitieme vraag: wat te doen met de verlichte wilg van vorig jaar? Het is immers onmogelijk om zo'n "schrijn" weg te gooien simpelweg omdat het gedurende een heel jaar fungeerde als een waakhond tegen boze geesten en zijn beschermende functies blijft behouden. Daarom is het noodzakelijk om een bepaalde rite uit te voeren om zich te ontdoen van de oude takken van pussy willow. Hieronder zijn manieren om dit te doen:
- Als er een nabijgelegen reservoir is (en beter een rivier), dan kunnen de wilgentakken stroomafwaarts worden gelanceerd.
- Je kunt gewoon de oude wilg verbranden en de as op de rivier verspreiden of uitstorten op een verlaten plek.
- Gekiemde twijgen kunnen worden geplant in de buurt van een rivier of in een bos.
- De takken van de oude wilg kunnen in de kist van de overledene worden geplaatst. Sommige mensen beginnen met het verzamelen van verlichte vertebrale takken met de leeftijd om na hun dood in hun kist te worden gestopt.
- Je kunt je huis schoonmaken en conserveren met een oude wilgentak. Het moet als een kaars worden aangestoken en ermee door het huis lopen en een gebed uitspreken.
- Eerder verbrandden ze wilgentakken in de oven tijdens de Goede Week, toen ze paaskoekjes bakten.
- Aan de vooravond van de Palmzondag of onmiddellijk erna, moet je de hoeken van de woning met wilgentakken vegen en op straat verbranden,
het zeggen van de woorden van dankbaarheid voor het redden van het huis. - Het is mogelijk om een wilg in het bos te dragen en daar achter te laten, met wilgen in de struiken.
- Breng naar de kerk, waar de oude wilg verbrand wordt, lees het gebed.
Nu weet je wat je kunt doen met de wilg van vorig jaar en deze vraag zal je niet meer lastig vallen. Het belangrijkste is dat als je de wilg langer dan een jaar thuis houdt - de Palmzondag wordt altijd gevierd met vers gesneden vertebrale takken.