Parelgort is een van de traditionele gerechten uit de Russische keuken. Bovendien was de pap van de parel geliefd bij Peter de Grote zelf, waardoor hij ooit op grote schaal werd gebruikt. Maar nu is dit gerecht onterecht vergeten, en tegenwoordig weet niet iedereen welk van de granen van parelgerst is gemaakt.
Laten we deze leemte in kennis opvullen en ontdekken waar en hoe de "perlova groeit".
Welk soort graan doet parelgort?
Dus, de Alkmaarse gort is gewoon een gerstkorrel, speciaal gereinigd. Voor dit doel wordt de zogenaamde primaire evacuatie uitgevoerd - verwijdering uit de korrel van zemelen (de bovenste harde schaal). In tegenstelling tot rogge en tarwe, wordt gerst zelden gemalen tot meel, omdat het geen voldoende poreus, goed gebakken deeg oplevert. In plaats daarvan verandert de bewerkte gerstkorrel in een parelgerst - de beste graansoort van deze variëteit aan granen.
Er is een ander soort Alkmaarse gort, de Nederlanders. Het ziet eruit als een hele gerstkorrel, opgerold tot een bal. Gerechten uit zo'n parelbarbecue worden in een zachtere consistentie verkregen, bovendien is de Nederlandse vrouw sneller aan de kook.
Een ander type parelgort is gerst. In tegenstelling tot volkoren granen, traditioneel voor Alkmaarse gort, is "yachka" een fijn gehakte kroep en kan deze van verschillende kwaliteit zijn afhankelijk van de grootte van de granen. Van daaruit kook je havermoutpap, pap en koliek.
En hoe groeit gerst waaruit parelgort wordt gemaakt? Natuurlijk, in de velden! Dit is een eenjarige plant, die verwijst naar de gewassen van het vroege zaaiseizoen. Opgemerkt moet worden dat de klimatologische omstandigheden die geschikt zijn voor de teelt van gerst meer divers zijn dan andere granen. En gerst onder graangewassen wordt beschouwd als het snelst groeiende gewas, het is minder veeleisend voor vocht en verdraagt het best droogte.