Bulleuze pemfigoïd of Lever's ziekte is een chronische vorm van huidlaesies met de vorming van blaren. Meestal komt de ziekte voor bij ouderen van 60 jaar en ouder, zeer zelden bij de ziekte Levera bij kinderen. In dit geval is de pemfigoïde goedaardig en heeft het klinische beeld veel gemeen met vulgaire pemphigus, die de diagnose en het behandelingsproces tot op zekere hoogte compliceert.
Symptomen van bulleuze pemfigoïden
Meestal beïnvloedt de ziekte de huid van de romp en extremiteiten, uiterst zelden bedekt de pemfigoïde de weefsels van het hoofd, het gezicht en grote natuurlijke plooien. Een kenmerk van de ziekte van Lewra zijn symmetrische uitbarstingen, namelijk:
- bubbels ;
- blaasjes.
Ze bevatten een heldere vloeistof, die wordt tegengehouden door gespannen banden. Het is niet ongebruikelijk voor de huid waarop blaren een gezonde kleur lijken te hebben, maar vaker komen huiduitslag gepaard met roodheid, wat ook een teken van de ziekte is. Het klinische beeld wordt aangevuld met blaren van verschillende groottes, die ten onrechte sarcoïdose kunnen aangeven.
De vermelde symptomen zijn primair en ze manifesteren zich in de eerste paar dagen, waarna de uitslag en blaren worden geopend en erosieve ulceratieve defecten op hun plaats worden gevormd. In het geval van bulleuze pemfigoden worden zweren niet bedekt met korstjes, maar geëpithelialiseerd.
Het is ook belangrijk dat bij een op de vijf patiënten de huiduitslag voornamelijk de orale mucosa beïnvloedt en pas daarna op de huid verschijnt.
Behandeling van bulleuze pemfigoïden
De eigenaardigheid van behandeling van bulleus pemfigoïd of de ziekte van Lever ligt in het feit dat het complex en individueel moet zijn. Artsen selecteren een behandelingsregime op basis van de volgende feiten:
- ernst van het beloop van de ziekte;
- prevalentie van het proces;
- aanwezigheid van bijkomende ziekten;
- algemene toestand van de patiënt.
Maar in elk geval zijn geneesmiddelen die glucocorticosteroïden bevatten de belangrijkste manier om de ziekte van Lever te behandelen. Helemaal aan het begin van de behandeling schrijven patiënten binnen 24 uur 60-80 mg van het geneesmiddel voor. Hierna verandert de arts, rekening houdend met de bovenstaande gegevens, de dosis.
Ook voor de behandeling van pemfigoïden worden immunosuppressiva en cytostatica gebruikt. Deze medicijnen remmen de immuniteit kunstmatig en verwijderen ook de tumor. Afhankelijk van de ernst van de symptomen en het stadium van hun ontwikkeling, worden systemische enzymen voorgeschreven, bereidingen gemaakt van mengsels van plantaardige en dierlijke enzymen die de ontstekingsprocessen, reparatieve processen en immuunreacties beïnvloeden. De conditie van de patiënt is dus sterk verbeterd.