Ischias is een ontsteking van de heupzenuw, die een grote bundel zenuwuiteinden is van alle wervels die samenkomen in het lumbale gebied, die tot de toppen van de voeten worden uitgerekt. Daarom kunnen pijn en gevoelloosheid niet alleen in de onderrug, maar ook in de regio van de heup, knie, gastrocnemius of voet voelbaar zijn. Het hangt ervan af waar de storing is opgetreden.
Wat zijn de symptomen van een verlammende ischias?
In de regel heeft ischias invloed op één kant van het lichaam. De meest voorkomende oorzaak van pijn is het knijpen van de wortels van het ruggenmerg, omdat precies dit deel van de taille het meest lijdt onder lichamelijke inspanning. Hoewel de redenen voor het verslaan van de heupzenuw aangeboren, besmettelijk en bedwelmend kunnen zijn. Op zijn beurt kan infectie worden voorafgegaan door ernstige hypothermie. In ieder geval is het belangrijkste symptoom pijn. Het kan zowel scherp zijn, schieten en dof, pijn doen. Het idee dat een lendenen en een van de billen noodzakelijkerwijs pijn moeten doen, is onjuist.
De pijn is soms gelokaliseerd ver onder de onderrug, waardoor de gevoeligheid van de knie en daaronder afneemt, of spierdystrofie veroorzaakt. Door de aard van pijn kunnen specialisten bepalen welke wervel gevoelig is voor paralytische ischias. Als de pijn bijvoorbeeld van de buitenkant van de heup naar de enkel loopt, wordt de vierde wervel aangeraakt. En wanneer de pijn door de knie naar de middelste teen gaat, zal het een verlammende ischias van de 5e wervel zijn. Met bilaterale ischias, in een verwaarloosd geval, kan zelfs een schending van de inwendige organen worden waargenomen.
Behandeling van symptomen van ischias met medicijnen
Therapeutische behandeling wordt voorgeschreven afhankelijk van de intensiteit van pijnsymptomen en verminderde motorische activiteit. Immers, ischias kan zich manifesteren in de vorm van zwakke chronische pijn, die een persoon niet belet om van dag tot dag een gewone manier van leven te leiden. Maar soms is de pijn zo sterk dat het onmogelijk is om te bewegen. Bij een duidelijk pijnsyndroom wordt een blokkade van de direct aangedane zenuweinden voorgeschreven met behulp van geneesmiddelen als:
- novocaine;
- lidocaïne;
- diprospan;
- Diclofenac.
Dit laatste betekent niet alleen als een verdovingsmiddel, Diclofenac is gericht op het verwijderen van het ontstekingsproces.
Naast pijnstillers en ontstekingsremmende middelen (Voltaren, Ibuprofen, Midokalm, enz.), Worden chondroprotectors voorgeschreven:
- chondroïtine;
- Teraflex;
- glucosamine;
- Mukosat.
Dit, de zogenaamde "assistenten" voor de gewrichten, zonder bijwerkingen. Ze geven echter geen snel resultaat, omdat ze cumulatief werken.
Parallel met medicijnen wordt fysiotherapie voorgeschreven:
- elektroforese;
- UHF;
- magneet.
In het geval van complicaties wordt spierelektrostimulatie gebruikt. Massage en acupunctuur kunnen ook nuttig zijn als alternatieve behandeling. Een goed effect wordt geleverd door medische gymnastiek. Een reeks speciale oefeningen zal de bloedtoevoer van zenuwvezels verbeteren, alle metabole processen normaliseren.
Behandeling van symptomen van ischias met folk remedies
In het geval van ernstige spasmen van de nervus ischiadicus, is het onwaarschijnlijk dat het gaat om folk remedies. Maar als aanvulling op de basale therapeutische behandeling kunnen eenvoudige recepten thuis worden gebruikt om pijn en ontsteking te verminderen.
Dus de compressen act:
- zout (5 eetlepels zout per 3 liter water);
- op basis van berkenbladeren ;
- pijnboomknoppen of jonge scheuten van den;
- kool;
- mok.
Wollen stoffen moeten niet alleen met een zoutoplossing worden bevochtigd, maar een uur lang worden bewaard. Daarna wringt ze zich zachtjes tot de zere plek. Als de stof nat is, dan gedurende 3 uur, en als hij gedroogd is, kun je hem de hele nacht laten staan.
Voor kompressen op basis van plantaardige grondstoffen worden bladeren of knoppen bedekt met kokend water en warm over het lichaam gelegd. De bovenkant moet bedekt zijn met cellofaan en worden vastgezet met een verband.
Wat dennenknoppen betreft, kan men er een infusie van maken (1 theelepel voor een glas kokend water) en een kwart kopje nemen voor het eten.