Lidocaïne is een remedie voor lokale anesthesie. Dit medicijn wordt gebruikt voor geleidende, terminale en infiltrerende anesthesie en als basis voor antibiotica kan lidocaïne bijvoorbeeld worden verdund met cefazoline. Het preparaat wordt in verschillende doseringsvormen vervaardigd, maar meestal wordt het in de vorm van een oplossing gebruikt.
Indicatie en farmacologische werking van lidocaïne
Lidocaine voor injectie wordt verkocht in ampullen. Het werkt door remming van zenuwgeleiding, blokkering van natriumkanalen in zenuwuiteinden en vezels en is bedoeld voor subcutane of intramusculaire injectie, indruppeling in een conjunctivale zak- of mucosale behandeling.
Met lidocaïne kunt u lichaamsdelen tot 75 minuten verdoven en in combinatie met epinefrine kan anesthesie meer dan twee uur duren. Lidocaine met lokale toepassing verwijdt de vaten, maar irriteert het effect niet.
Voor anesthesie wordt dit geneesmiddel gebruikt bij operaties, tandheelkunde, urologie, oogheelkunde, gynaecologie en otolaryngologie. Menging van lidocaïne en water voor injectie, kunt u doen:
- terminale anesthesie van slijmvliezen (bijv. bronchoscopie );
- infiltratie-anesthesie tijdens operaties;
- anesthesie van perifere zenuwen (bijvoorbeeld bij operaties aan de ledematen);
- blokkering van zenuwplexuses (lumbaal, schouder, enz.);
- epidurale en spinale anesthesie.
Dosering met lidocaïne
Ampullen van lidocaïne mogen alleen worden gebruikt volgens de gebruiksaanwijzing. De dosering van dit medicijn is individueel, maar in principe wordt niet meer dan 200 mg van een 2% oplossing ingenomen voor geleidende anesthesie, niet meer dan 60 mg voor anesthesie van de oren, neus en vingers - niet meer dan 6 druppels voor instillatie.
Als anesthesie noodzakelijk is voor een kind, mag de totale dosis niet meer zijn dan 3 mg lidocaïne per kilogram van het gewicht van het kind. Als u grote doses van het geneesmiddel moet invoeren, moet u voordat u gaat prikken noodzakelijkerwijs barbituraten nemen.
Hoe antibiotica te bouwen met lidocaïne?
Sommige medicijnen, zelfs met milde vormen van de ziekte, moeten intramusculair thuis of in het ziekenhuis worden toegediend. Deze geneesmiddelen omvatten cefotaxime en het moet worden verdund met lidocaïne voordat het wordt toegediend. Dit komt door het feit dat intramusculaire injectie van dit medicijn ernstige pijn veroorzaakt. Voor hetzelfde doel wordt lidocaïne gebruikt bij de behandeling van ceftriaxon . Water voor injectie wordt noodzakelijkerwijs gebruikt in de fokkerij, omdat antibiotica zonder dit gedeeltelijk hun eigenschappen kunnen verliezen. Alle geneesmiddelen worden onmiddellijk vóór toediening verdund in de benodigde dosis voor de mens.
Contra-indicaties voor het gebruik van lidocaïne
Voordat u antibiotica verdunt of lidocaïne injecteert, moet u testen op gevoeligheid voor het geneesmiddel. Patiënten die oedeem of allergieën ontwikkelen, zijn ten strengste verboden om het medicijn te gebruiken.
Lidocaïne is ook gecontra-indiceerd wanneer:
- atrioventriculair blok 2 en 3 graden;
- arteriële hypotensie;
- hartfalen van 2 en 3 graden;
- cardiogene shock;
- ernstige bradycardie;
- voltooi transversaal hartblok;
- myasthenia gravis;
- porfyrie;
- zwangerschap;
- tot expressie gebrachte nier- of hepatische pathologieën;
- glaucoom;
- hypovolemie.
Lidocaïne in ampullen is niet wenselijk om samen met fenytoïne en rifampicine te worden gebruikt, omdat deze geneesmiddelen de werkzaamheid ervan verminderen. Bovendien mag dit analgeticum niet worden gebruikt met cimetidine, aymalin, verapamil, amiodaron en procaïnamide, omdat ze het risico op bijwerkingen verhogen.