Lariks, ondanks zijn naam, is een naaldachtige plant uit de familie van pijnbomen. Ze heeft een alleenstaande nodig voor de winter, dus je kunt het niet groen noemen. Alleen in het geval van larikszaailingen blijven de naalden het hele jaar door bestaan. Dit leidt tot de suggestie dat het vermogen om naalden te laten vallen door de plant is verkregen als gevolg van aanpassing aan veranderende klimatologische omstandigheden.
In welke natuurlijke zone groeit lariks?
Op de vraag waar en in welke bossen lariks in de natuur groeit, kan het als volgt worden samengevat: het houdt van gemengde bossen in West- en Noord-Europa tot aan de Karpaten . Over het algemeen zijn er veel soorten bomen waarvan de reikwijdte enigszins verschilt.
Waar lariks in Rusland groeien: meestal is het te vinden in Siberië en het Verre Oosten. De plant is veeleisend van verlichting. Het groeit niet op gearceerde gebieden.
Op welke bodemlariksoort groeit: de boom is absoluut niet veeleisend voor de bodem. Het kan zowel op moerassen als op droge bodems en zelfs in permafrost-omstandigheden worden aangetroffen. De beste grond voor lariks is echter voldoende vochtig en goed gedraineerd.
Verschillen tussen lariks en dennen
In de eerste plaats laat lariks naalden vallen voor de winter en dennen - nee. Pine is een groenblijvende naaldboom en verandert de schaduw van naalden op verschillende tijdstippen van het jaar.
De naalden zijn zacht en niet lang op lariks - maximaal 4,5 cm. Ze zijn spiraalvormig gespatieerd op scheuten met balken van 20-40 naalden. Haar naalden zijn helemaal niet geprikt. Naald den bereikt 5 cm, ligt langs de gehele stam in bundels van 2 stuks.
In lariks is de stam krachtiger, soms in diameter bereikt hij 1,8 m. Ja, en hij leeft twee keer zo lang als de den. De kroon is transparanter, terwijl de pijnboom dik en donziger is.
De kegels op de lariks zijn heel mooi, rond van vorm. In de dennen zijn ze conisch.