Klinische sterfte is een aandoening waarbij een persoon weer tot leven kan worden gebracht als hij tijdig en correct reanimatiemaatregelen biedt, dan zijn de gevolgen onbeduidend en leeft de persoon een volledig leven. Mensen die een klinische dood hebben gehad, leven een unieke mystieke ervaring en worden bij hun terugkeer anders.
Wat betekent klinische dood?
Klinische dood, definitie is een omkeerbare terminale fase van sterven ten gevolge van plotselinge hartstilstand en bloedsomloop als gevolg van ernstige verwondingen (kloppen, ongelukken, verdrinking, elektrische schokken) van ernstige ziekten, anafylactische shock. Externe manifestatie van klinische dood zal een compleet gebrek aan leven zijn.
Klinische en biologische dood
Hoe verschilt de klinische dood van biologische dood? Met een oppervlakkige blik kan de symptomatologie in de beginfasen vergelijkbaar zijn en het belangrijkste verschil zal zijn dat biologische dood een onomkeerbare terminale fase is waarin de hersenen al dood zijn. Expliciete tekenen van biologische dood na 30 minuten - 4 uur:
- stijfheid - lichaamstemperatuur daalt tot omgevingstemperatuur;
- een symptoom van een zwevende ijskegel (de lens van het oog is troebel en droog);
- Het oog van de kat - wanneer de oogbal wordt geperst, wordt de pupil verticaal;
- gebeitste (marmeren) vlekken op de huid;
- decompositie, kadavergeur 24 uur na overlijden.
Tekenen van klinische dood
De tekenen van klinische en biologische sterfte, zoals hierboven al vermeld, zijn verschillend. Karakteristieke tekenen van klinische dood van een persoon:
- hartstilstand, bloedsomloop - de pols wordt niet onderzocht;
- gebrek aan bewustzijn;
- apneu (gebrek aan ademhaling);
- verwijde pupillen, geen reactie op licht;
- bleekheid of cyanose van de huid.
Gevolgen van klinische dood
Mensen die een klinische dood overleven, veranderen psychologisch veel, ze heroverwegen hun leven, hun waarden veranderen. Vanuit fysiologisch oogpunt bespaart correct uitgevoerde reanimatie de hersenen en andere lichaamsweefsels van langdurige hypoxie, dus een klinische kortstondige dood veroorzaakt geen aanzienlijke schade, de gevolgen zijn minimaal en de persoon herstelt snel.
Duur van de klinische dood
Klinische dood is een mysterieus fenomeen en gebeurt zelden in casuïstische gevallen, wanneer de duur van deze toestand verder gaat. Hoe lang blijft de klinische dood bestaan? De gemiddelde cijfers variëren van 3 tot 6 minuten, maar als reanimatie wordt uitgevoerd, neemt de periode toe, de verlaagde temperatuur, en draagt ook bij tot het feit dat onomkeerbare verschijnselen in de hersenen langzamer optreden.
De langste klinische dood
De maximale duur van de klinische dood is 5 tot 6 minuten, waarna hersendood optreedt, maar soms zijn er gevallen die niet in het officiële kader passen en niet vatbaar zijn voor logica. Dit is het geval van een Noorse visser die overboord sloeg en enkele uren in koud water bleef, zijn lichaamstemperatuur daalde tot 24 ° C, en zijn hart klopte niet gedurende 4 uur, maar de artsen brachten de rouwvisser weer tot leven en zijn gezondheid herstelde.
Manieren om het lichaam te revitaliseren bij een klinische dood
Activiteiten in de terugtrekking uit de klinische dood zijn afhankelijk van waar het incident plaatsvond en zijn onderverdeeld in:
- eerste hulp (kunstmatige beademing en indirecte hartmassage);
- verdere reanimatiemaatregelen, geproduceerd door intensive care (directe hartmassage, via de incisie van de borstkas, het gebruik van een defibrillator, de introductie van hartstimulerende middelen).
Eerste hulp bij klinische overlijden
Eerste hulp bij klinische dood wordt uitgevoerd vóór de aankomst van beademingsballonnen, om geen kostbare tijd te verliezen, waarna de processen onomkeerbaar worden als gevolg van hersendood . Klinische dood, eerste hulp maatregelen:
- De persoon is bewusteloos, het eerste dat moet worden gecontroleerd, is de aanwezigheid / afwezigheid van een pols. Dwing daarom niet binnen 10 seconden naar het anterieure cervicale oppervlak waar de halsslagaders passeren.
- Puls is niet bepaald, dan moet je een precordiale slag maken (een krachtige one-shot stomp op het borstbeen) om de ventriculaire fibrillatie te onderbreken.
- Oproep voor een ambulance. Het is belangrijk om te zeggen dat een persoon in een toestand van klinische dood verkeert.
- Voorafgaand aan de komst van specialisten, als de precordiale slag niet heeft geholpen, is het noodzakelijk om zich te verbinden tot cardiopulmonaire reanimatie.
- Plaats een persoon op een hard oppervlak, beter op de grond, op een zacht oppervlak alle activiteiten voor reanimatie zijn niet effectief!
- Om het hoofd van het slachtoffer te kantelen met zijn hand op zijn voorhoofd, zijn kin op te tillen en op de onderkaak te duwen, als er een verwijderbaar kunstgebit is om deze te verwijderen.
- Klem strak de neus van het slachtoffer vast en begin de lucht uit de mond in de mond van het slachtoffer uit te ademen, doe het niet te snel, om geen overgeven te veroorzaken;
- Om indirecte hartmassage aan te sluiten op kunstmatige beademing, wordt de projectie van één handpalm op het onderste derde deel van de thorax geplaatst, de tweede handpalm wordt op de eerste hand gelegd en de armen gestrekt: de borst wordt met zelfbewuste schokkerige bewegingen bij een volwassene van 3-4 cm, bij kinderen 5-6 cm . De frequentie van drukken en blazen in de lucht 15: 2 (drukken op het borstbeen 15, dan 2 blazen en de volgende cyclus), als een persoon reanimatie produceert en 5: 1 als twee.
- Als een persoon stil is, zonder tekenen van leven, wordt reanimatie uitgevoerd vóór de komst van artsen.
Wat zagen mensen die de klinische dood hebben overleefd?
Wat vertellen mensen na een klinische dood? De verhalen van overlevenden van korte-termijnoutput van het lichaam zijn vergelijkbaar met elkaar, dit is het feit dat leven na de dood bestaat. Veel wetenschappers verwijzen hiernaar met scepsis, met het argument dat alles wat mensen op de rand te zien krijgen wordt gegenereerd door de hersenafdeling die verantwoordelijk is voor de verbeelding, die nog eens 30 seconden werkt. Mensen tijdens de klinische dood zien de volgende onderwerpen:
- De gang, de tunnel, de berg beklimmen en aan het einde is altijd helder, de verblindende lichtbron trekt er naar toe, er kan een lange gestalte staan met uitgestrekte handen.
- Een blik op het lichaam vanaf de zijkant. Iemand die tijdens de klinische en biologische dood sterft, ziet zichzelf op de operatietafel liggen als de dood tijdens de operatie heeft plaatsgevonden of op de plaats waar hij de dood vond.
- Ontmoeting met naaste doden.
- Terugkerend naar het lichaam - voor dit moment horen mensen vaak een stem die zegt dat een persoon zijn aardse zaken nog niet heeft voltooid, daarom gaat hij terug.
Films over klinische dood
"Secrets of Death" is een documentaire over de klinische dood en de mysteries van het leven na de dood. Het fenomeen van de klinische dood maakt duidelijk dat de dood niet het einde is, zij die er doorheen zijn gegaan en terugkomen bevestigen het. De film leert om elk moment van het leven te waarderen. Klinische en biologische sterfte is erg populair in de moderne cinema, dus voor fans van de mysterieuze en ongeïdentificeerde kun je de volgende films over de dood bekijken:
- " Tussen hemel en aarde / net als hemel ". David, de landschapsontwerper verhuist na de dood van zijn vrouw in een nieuw appartement, maar er is iets vreemds aan de hand: de vriendin van Elizabeth woont in het appartement en ze probeert hem helemaal vanuit het appartement te overleven. Op een gegeven moment passeert Elizabeth de muur en David realiseert zich dat ze een geest is en vertelt haar erover.
- " 90 minuten in de hemel / 90 minuten in de hemel ". Dominee Don Piper zit in een ongeluk, hulpverleners die op de locatie aankomen, stellen de dood vast, maar na 90 minuten brengt de brigade van beademingen Don tot leven. De voorganger zegt dat de klinische dood een gelukkig moment voor hem was, hij zag de hemel.
- « Komeet / flatliners ». Courtney, een student aan de medische faculteit, wil een uitstekende dokter zijn, ze spreekt met een groep professoren, onderzoekt interessante gevallen van patiënten die de klinische dood hebben doorgemaakt en merkt dat ze het meest geïnteresseerd is in het zien en voelen van wat er met de patiënten gebeurde.