Cataract kan zich op één of beide ogen ontwikkelen, maar ook verschillen in de locatie van troebelheid: als de ziekte zich aan de rand van de lens ontwikkelt, is deze niet zo duidelijk zichtbaar en kan deze gedurende enige tijd onopgemerkt blijven zonder veel ongemak te veroorzaken. Bij de behandeling van de eerste stadia van leeftijdgerelateerde cataracten, worden medicijnen (druppels katachroom, quinaks en andere) gebruikt die in staat zijn om de ontwikkeling ervan te vertragen, maar de bestaande troebelheid niet elimineren.
Chirurgie om staar te verwijderen
Op dit moment is de meest gebruikelijke methode voor cataractbehandeling een operatie om de aangetaste lens te verwijderen en een kunstmatige lens op zijn plaats te implanteren.
- Phacoemulsificatie. Op dit moment wordt het beschouwd als de meest vooruitstrevende en veilige methode voor cataractbehandeling. De bewerking wordt uitgevoerd door een microcut (2-2,5 mm) waardoor een speciale sonde wordt ingebracht. Met behulp van echografie verandert de beschadigde lens in een emulsie en wordt verwijderd, en op zijn plaats wordt een flexibele lens geplaatst die zich onafhankelijk ontvouwt en in het oog wordt bevestigd. Een verlengde revalidatieperiode in een ziekenhuis na een dergelijke operatie is niet vereist.
- Extracapsulaire extractie. De operatie waarbij de achterste capsule van de lens op zijn plaats blijft en de kern en de voorste capsule samen worden verwijderd, in één eenheid. Een frequente complicatie na een dergelijke operatie is de consolidatie van de capsule van de lens en dientengevolge de ontwikkeling van secundaire pleurale cataracten.
- Intracapsulaire extractie. De lens wordt samen met de capsule geëxtraheerd door middel van cryo-extractie (met behulp van een afgekoelde metalen staaf). In dit geval is er geen risico op secundaire cataractontwikkeling, maar de kans op een verzakking van het glasachtig lichaam neemt toe.
- Laserchirurgie. Een methode vergelijkbaar met phaco-emulsificatie, waarbij de lens wordt vernietigd door een laser met een bepaalde golflengte, waarna het alleen nodig is om de vernietigde lens te verwijderen en de lens te implanteren. Op dit moment is de methode niet breed verspreid en is deze een van de duurste. Cataractchirurgie door een laser heeft de voorkeur in het geval van stoornissen waarbij een hoge ultrasone intensiteit vereist is om de lens te vernietigen, wat kan leiden tot schade aan het hoornvlies.
Contra-indicaties voor chirurgie
Er zijn geen algemene contra-indicaties voor staaroperaties. Dit geldt met name voor de moderne methoden van laser- en phacoemulsificatie, uitgevoerd onder lokale anesthesie.
Diabetes mellitus, hypertensie, hartziekte, chronische ziekten kunnen complicerende factoren zijn, maar de beslissing over de mogelijkheid om een operatie uit te voeren, wordt individueel bepaald, door aanvullend overleg met een arts over de noodzakelijke specialisatie (cardioloog, enz.).
Rehabilitatie na operatie
Herstel na een operatie duurt van 24 uur (moderne methoden) tot een week (lensextractie). Om complicaties en afstoting van het implantaat te voorkomen, moeten, naast medische voorschriften, in elk geval een aantal aanbevelingen en beperkingen worden opgevolgd.
- Vermijd het opheffen van gewichten, eerst niet meer dan drie kilogram, dan tot vijf, maar niet meer.
- Maak geen plotselinge bewegingen en vermijd zo mogelijk het hoofd naar beneden te kantelen.
- Beperkte lichaamsbeweging, evenals thermische procedures in het hoofdgedeelte (blijf niet lang in de zon staan, bezoek geen sauna's, gebruik geen te warm water als u uw hoofd wast).
- In geval van lacrimatie, veeg ogen met steriele schijven en tampons. Wees voorzichtig bij het wassen.
- Als je eropuit gaat, doe je een zonnebril op.
- In de eerste twee weken na de operatie moet u de vochtinname minimaliseren (bij voorkeur niet meer dan een halve liter per dag), en ook zout en gekruid voedsel vermijden. Tabak en alcohol in deze periode zijn categorisch gecontra-indiceerd.
Dit regime moet worden gevolgd van één tot twee tot drie maanden na de operatie, afhankelijk van de leeftijd en snelheid van herstel. Als de patiënt bijkomende ziekten heeft die de ogen aantasten, kan de revalidatieperiode langer zijn.