Ontstekingsprocessen op de slijmvliezen van de ogen kunnen worden veroorzaakt door verschillende pathogenen. Volgens studies in de oogheelkunde komen tot 30% van deze infecties voor bij chlamydia conjunctivitis. Infectie kan op verschillende manieren voorkomen. Meestal wordt chlamydia overgedragen via orale genitale en gewone seksuele contacten. Er zijn ook gevallen van infectie in het zwembad, door middel van huishoudelijke en hygiënische benodigdheden.
Symptomen van chlamydia conjunctivitis
In de eerste 5-14 dagen na infectie zijn er geen tekenen van pathologie. Na het verstrijken van de incubatieperiode worden typische klinische manifestaties van oculaire infectie waargenomen:
- ernstige zwelling van de slijmvliezen en oogplooien;
- afscheiding van een dik etulerend geheim;
- lijmen van de oogleden, vooral 's ochtends;
- brandend gevoel, gevoel van wrijven in de ogen;
- tranenvloed ;
- angst voor fel licht;
- het optreden van pijn bij het proberen om de visie te focussen;
- rood worden van zachte weefsels en slijmvliezen.
De acute fase van de beschouwde ziekte duurt maximaal 3 maanden. Als de tijdige behandeling niet het ontstekingsproces aanpakt, gaat het in een chronische vorm.
Trage conjunctivitis wordt gekenmerkt door minder ernstige symptomen:
- slijm dikke afscheiding uit de ogen;
- gemakkelijke zwelling van de oogleden en slijmvliezen;
- periodieke recidieven van pathologie.
Een chronische verscheidenheid van infecties is moeilijk te diagnosticeren, zelfs voor een ervaren oogarts, zijn zorgvuldige laboratoriumtesten vereist.
Hoe chlamydia conjunctivitis behandelen?
De complexiteit van de therapie van de beschreven ziekte ligt in het feit dat chlamydia, zijnde intracellulaire parasieten, niet reageren op alle groepen van antibacteriële geneesmiddelen.
Om dergelijke conjunctivitis te behandelen, zijn etiotropische antimicrobiële geneesmiddelen - macroliden , tetracyclines en fluoroquinolonen geschikt.
Zelfbehandeling van symptomen en gevolgen van chlamydia conjunctivitis kan leiden tot een snelle overgang van de acute fase naar een chronische vorm, de verspreiding van pathogenen naar andere organen. Daarom dient de therapie alleen te worden uitgevoerd onder toezicht van een oogarts.