Het ontbreken van kalium in het lichaam beïnvloedt slecht het werk van alle spieren, inclusief het hart. Dyspnoe en longinsufficiëntie zijn verre van de meest vreselijke complicaties die hypokaliëmie kan veroorzaken, daarom moeten de symptomen van deze ziekte bij iedereen bekend zijn om het gevaar tijdig te kunnen waarschuwen.
Oorzaken van hypokaliëmie
Het hypokalemiesyndroom komt praktisch nooit voort uit het ontbreken van een macrovoedingsstof in het voedsel. Dit gebeurt alleen in behoeftige stadsbewoners en hongerige mensen. Kalium zit in bijna alle producten en daarom komt het onder normale voedingsomstandigheden in ons lichaam in hoeveelheden die aanzienlijk hoger zijn dan noodzakelijk. Daarom werken de nieren hard om overtollig kalium te verwijderen. In die gevallen, als het lichaam te hard begint te werken, ontwikkelt hypokaliëmie zich. De oorzaken van deze aandoening kunnen heel verschillend zijn, maar er worden drie hoofdrichtingen onderscheiden:
- Kalium wordt niet meer door het lichaam opgenomen.
- Kalium wordt te snel uitgescheiden.
- Alle kalium dat het lichaam binnenkomt, gaat naar de structuur van nieuwe cellen.
Aangezien dit chemische element actief deelneemt aan de vorming van nieuwe cellen, wordt in extreme gevallen kalium uit het bloed voor dit doel gebruikt, als een resultaat, een analyse van het bloedplasma zal hypokaliëmie fixeren. In feite zal het valse hypokaliëmie zijn, omdat zodra de groei van nieuwe cellen ophoudt, het evenwicht zal herstellen.
Soms is de oorzaak van hypokaliëmie ziekte. Allereerst zijn dit nier-, lever- en endocrinologische aandoeningen:
- diabetische ketoacidose;
- hyperglycemie ;
- groei van neoplasma's;
- familiaire hypokaliemische verlamming;
- verhoogde uitscheidingsfunctie van de nieren.
Ook wordt kalium uit het lichaam weggespoeld met zweet en andere fysiologische vloeistoffen, dus soms ontwikkelt hypokaliëmie zich door toegenomen zweten, diarree en andere aandoeningen.
De belangrijkste symptomen van hypokaliëmie
Hypoglycemie beïnvloedt het ECG. Omdat normale spiercontracties in dergelijke omstandigheden onmogelijk zijn, begint het hart ook te storen. Als gevolg hiervan zijn tekenen van hypoglykemie op het ECG merkbaar beter dan zelfs bij een gedetailleerde bloedtest. De T-fase en de U-fase condenseren, het hartritme is ernstig verstoord. Als het een geval van ernstige glycemie is, wordt op het cardiogram de verlenging van het PQ-interval merkbaar, en het QRS-complex neemt tegelijkertijd aanzienlijk toe. Maar dit betekent niet dat er een directe relatie bestaat tussen de mate van hypokaliëmie en de aard van het hartritme, deze indicatoren zijn individueel voor elke persoon. Cardiologen letten er ook op dat bij sommige mensen zelfs een gemakkelijk gebrek aan kalium ziekten zoals ventriculaire aritmieën, myocardischemie en linkerventrikelhypertrofie kan veroorzaken, en anderen zelfs een ernstig tekort geen verslechtering van het welbevinden veroorzaken.
Symptomen van hypokaliëmie van secundaire aard zijn ook vrij onaangenaam. Dit zijn:
- bijziendheid ;
- convulsies;
- verminderde ademhalingsfunctie;
- kortademigheid;
- spierzwakte;
- verhoogde hartslag;
- onderdrukte mentale toestand;
- slaperigheid;
- depressieve staten.
Als een van deze symptomen wordt gevonden, moet bloed uit de ader worden gedoneerd aan een gedetailleerde biochemische analyse en een ECG.
Correctie van hypokaliëmie is vrij eenvoudig, als deze afwijking tijdig wordt gedetecteerd, kunt u het evenwicht binnen een paar dagen herstellen. Dit voorkomt alle mogelijke complicaties. In de regel wordt aan de patiënt medicijnen voorgeschreven die de activiteit van de nieren verminderen en de vorming van nieuwe cellen remmen. Bètablokkers en andere medicijnen die helpen om kalium in het lichaam te houden, kunnen worden voorgeschreven.