Het Lyell-syndroom (de tweede naam is Stevens-Johnson-syndroom) is een ernstige allergische reactie, die zich manifesteert in het loslaten en afsterven van de bovenste huidlaag, evenals de intoxicatie van het hele organisme als gevolg van de aanhoudende reactie. Het syndroom van Lyell wordt beschouwd als de tweede meest gecompliceerde kuur na een anafylactische shock vanwege de aandoening die voortkomt uit de overgevoeligheid van een persoon voor bepaalde stoffen. Het Lyell-syndroom, genaamd "toxische epidermale necrolyse", werd voor het eerst beschreven in 1956, maar tot nu toe bestaat er in de medische gemeenschap geen consensus over het begin van de ziekte.
Oorzaken van het syndroom van Lyell
In de meeste gevallen ontstaat het Lyell-syndroom als een allergie:
- na inname van medicijnen (antibiotica, sulfonamiden, etc.), voedingssupplementen en zelfs vitaminepreparaten;
- met stafylokokkeninfectie;
- als een resultaat van een verandering in de reactiviteit van het immuunsysteem wanneer het organisme wordt gesensibiliseerd door infectie in combinatie met de daaropvolgende blootstelling van allergene geneesmiddelen.
In sommige gevallen is het niet mogelijk om de specifieke oorzaken van idiopathische reactie vast te stellen, maar, zoals deskundigen opmerken, omvat de risicogroep mensen die lijden:
- dermatitis;
- hooikoorts;
- bronchiale astma .
Symptomen van het syndroom van Lyell
De ziekte begint meestal acuut bij een temperatuurstijging van 40 graden of meer. In dit geval lijdt de patiënt aan ernstige hoofdpijn en oogpijn. Braken en diarree worden genoteerd. Na een tijdje verschijnt uitslag op de huid, vergelijkbaar met huiduitslag bij mazelen en roodvonk, gepaard gaand met jeuk of pijnlijke gevoelens. Ten eerste zijn oedemateuze erythemateuze vlekken gelokaliseerd in de inguinale zone en in het gebied van de axillaire plooien, waarna ze geleidelijk aan het gehele oppervlak van het lichaam beginnen te bezetten.
Een kenmerkend kenmerk van het syndroom van Lyell is het loslaten van de huidepidermis met zelfs een zeer gering contact met de huid van de patiënt. Dit opent bloedende eroderende formaties. Op de plaatsen van erythem worden bubbels gevormd die, wanneer geopend, grote erosieve oppervlakken blootstellen aan sereus exsudaat. De secundaire infectie die gepaard gaat zorgt ervoor dat de erosie vrijkomt, wat een onaangename geur uit het lichaam veroorzaakt. Ook slijmvliezen van de mond, ogen en genitaliën ondergaan negatieve veranderingen. Het grootste gevaar voor gezondheid en leven wordt vertegenwoordigd door:
- ernstige uitdroging van het lichaam;
- ernstige toxicose;
- hoge lichaamstemperatuur;
- overtreding van het cardiovasculaire systeem;
- leukocytose met mogelijke ontwikkeling van agranulocytose en pancytopenie;
- in coma raken.
Behandeling van het syndroom van Lyell
Wanneer er symptomen zijn die kenmerkend zijn voor de ziekte, moet u onmiddellijk een ambulance bellen. De patiënt wordt geplaatst op de intensive care of op de intensive care. De verblijfscondities op hetzelfde moment zijn vergelijkbaar met die voor patiënten met brandwonden en bevriezing. De belangrijkste vereiste voor zorg en behandeling is steriliteit. De organisatie van de therapie in het Lyell-syndroom is als volgt:
- Afschaffing van alle geneesmiddelen die zijn gebruikt vóór de ontwikkeling van het syndroom.
- Glucocorticosteroïden worden voorgeschreven.
- Erosieve formaties worden behandeld met plantaardige oliën en vitamine A.
- Zoutoplossing en colloïdale oplossingen worden aanbevolen om de door het lichaam verloren vloeistof aan te vullen.
- Immunomodulatoren worden gebruikt.
- Bij het samenvoegen van een secundaire infectie worden antiseptica en antibiotica gebruikt.
Een tijdige en correct uitgevoerde behandeling draagt vrij snel bij aan het herstel van een patiënt met het Lyell-syndroom.