Vaak, na ontvangst van de resultaten van een analyse van veneus bloed, leert de patiënt dat hij het totale bilirubine heeft verhoogd - wat betekent dat alleen het bepalen van de totale waarde onmogelijk is. Feit is dat de totale concentratie van dit pigment een set indicatoren is van direct en ongebonden bilirubine. Het zijn deze resultaten die het mogelijk maken om uit te zoeken in welk systeem van het organisme het falen is opgetreden, en wat de reden is voor de afwijking van de analyse van de norm.
Waarom kan algemene bilirubine bij een bloedtest worden verhoogd?
Alle factoren die een overmaat aan normale waarden voor bilirubine veroorzaken, worden onderverdeeld in 4 categorieën. Differentiatie is gebaseerd op de fasen van uitwisseling van de stof in kwestie, evenals 2 definiërende criteria:
- Lokalisatie van de oorzaak waardoor de concentratie van het geelgroene pigment toeneemt (in de lever of buiten dit orgaan).
- De vorm van verhoogd bilirubine (direct of indirect).
Volgens deze indelingsmethode worden de volgende groepen redenen voor het verhogen van de hoeveelheid totaal geelgroen pigment onderscheiden:
- Hepatische verhoging van gebonden bilirubine - in de cellen van de lever wordt de productie van gal verstoord, waardoor de uitstroom ervan direct in de galkanalen in de lever is verslechterd.
- Extrahepatische toename van gebonden bilirubine - uitstroom van gal wordt verstoord in extrahepatische leidingen.
- Hepatische verhoging van vrij bilirubine - in de levercellen is er een onjuiste omzetting van vrij pigment in een directe vorm.
- Extrahepatische toename van vrij bilirubine - buiten de lever wordt te veel vrij geelgroen pigment geproduceerd.
Elk van deze groepen heeft karakteristieke klinische manifestaties, waardoor het mogelijk is om een voorlopige diagnose te stellen.
Het is vermeldenswaard dat zelfs als het totale bilirubine enigszins wordt verhoogd, er meer onderzoek nodig is. Niet alleen de numerieke indicator van de hoeveelheid gebonden en vrij pigment is belangrijk, maar ook de procentuele verhouding tot de totale concentratie van de stof.
Wat is het verhoogde totale bilirubine in het bloed met een toename van de directe fractie?
Ziekten die vergezeld gaan van de beschreven aandoening kunnen intrahepatisch en extrahepatisch zijn.
De eerste groep bevat:
- hepatitis:
- acute virale;
- bacteriële;
- chronische;
- drugs;
- giftig;
- auto;
- levertumoren;
- intrahepatische cholestase;
- biliaire primaire cirrose;
- geelzucht van zwangere vrouwen;
- Rotorsyndroom;
- Dabin-Johnson-syndroom.
De tweede groep bestaat uit dergelijke ziekten:
- acute en chronische pancreatitis;
- echinococcose van de lever ;
- aneurysma van de leverslagader;
- diverticulitis van de twaalfvingerige darm;
- een alvleeskliertumor;
- chronische, acute en segmentale cholangitis;
- cholelithiasis;
- zwelling van de twaalfvingerige darm;
- neoplasma in het galkanaal.
Verhoogd totaal bilirubine met tekenen van een toename van het indirecte pigment - wat betekent dit?
Als de concentratie van vrij bilirubine wordt verhoogd met een gelijktijdige toename van de totale hoeveelheid pigment, kunnen de oorzaken ook zowel in het leverweefsel als daarbuiten worden bedekt.
In het eerste geval zijn er dergelijke ziekten:
- het Kriegler-Nayyar-syndroom;
- verworven niet-hemolytische geelzucht;
- Gilbertsyndroom;
- Lucy-Driscola-syndroom.
Extrahepatische ziekten zijn onder andere:
- verworven hemolytische anemie, meestal van een auto-immune oorsprong;
- aangeboren hemolytische anemie
- sepsis ;
- hemolyse van erytrocyten bij pasgeborenen;
- malaria;
- toxische hemolytische anemie;
- medicinale hemolytische anemie.