Wij weten allemaal sinds de kindertijd dat inenting van Mantoux in geen geval onmogelijk te bevochtigen is. Slechts weinigen kennen de redenen voor een dergelijk verbod. Waarom zijn artsen tegen de plaats van inenting met water en wat gebeurt er als Mantou nat wordt? Laten we het uitzoeken!
Laten we beginnen met wat het Mantoux-vaccin is.
Wat is de Mantoux-reactie?
Een PDD-test, een tuberculinetest of een eenvoudig Mantoux-vaccin volgt de reactie van het lichaam op de introductie van tuberculine (een medicijn gemaakt van gezuiverde tuberkelbacilproducten). Het laat zien of er een tuberkelbacil aanwezig is in het lichaam van het kind of niet. Een positieve reactie betekent dat het kind al in contact is geweest met deze infectie en het is al opgenomen in zijn lichaam, en het negatieve - dat hij nog nooit tuberculose is tegengekomen. Zo helpt de Mantoux-test om deze ernstige ziekte in de vroegste stadia te identificeren. Het wordt meestal één keer per jaar gedaan: deze frequentie wordt veroorzaakt door het feit dat het heel gemakkelijk is om tuberculose te krijgen, en het is belangrijk om regelmatig de toestand van het lichaam van elk kind te controleren.
De Mantoux-reactie wordt als volgt uitgevoerd. In het binnenste gedeelte van de onderarm van het kind wordt onder de huid een speciale tuberculinespuit met een korte naald geïnjecteerd met een kleine dosis van het geneesmiddel (1 g). Aan de hand zit een zogenaamde papule, of, zoals het kind zegt, een knop die een indicator zal zijn. Een verpleegster waarschuwt u hoeveel tijd u Mantoux niet kunt bevochtigen (3 dagen). 72 uur na vaccinatie, moet u zich melden bij de arts voor controle: hij zal de diameter van de papel meten met een liniaal en deze vergelijken met de normale waarden.
Bij een negatieve reactie bij een gezonde baby zal de papule 0-1 mm groot zijn. Het resultaat van een positieve test is een papule van meer dan 5 mm en een opvallende roodheid van het gebied eromheen. Er is ook de zogenaamde twijfelachtige reactie, wanneer de knop 2 tot 4 mm groot is, en het gebied van hyperemie eromheen veel groter is. Dit kan wijzen op zowel de aanwezigheid in het lichaam van een buitensporig aantal tuberkelbacillen (boven de norm), als op de individuele neiging van het organisme om een dergelijke reactie aan te nemen. De diagnose "tuberculose" op basis van één of zelfs meerdere monsters wordt niet gesteld: hiervoor moet een onderzoek van de fytotherapeut en een fluorologisch onderzoek worden uitgevoerd. Dezelfde kinderen, waarvan de Mantoux-test jaar na jaar een twijfelachtige reactie vertoont, zijn kandidaten voor de hervaccinatie van BCG.
Is het mogelijk om het Mantoux-vaccin te vaccineren?
Het verzoek van medische medewerkers dat Mantu niet gevaccineerd mag worden, is niet zonder reden. Het is een feit dat als water op de papule komt, het kan gebeuren:
- ten eerste, infectie als er een infectie in het water is;
- ten tweede een onvoorspelbare reactie (wallen, hyperemie, hyperergische test), die in elk geval als twijfelachtig zal worden beschouwd. Dit kan gebeuren als de papule vóór het baden met een pleister wordt verzegeld en ook met een washandje wordt ingewreven of met zeep wordt behandeld.
Niettemin, als het kind per ongeluk de Mantoux-test bevochtigt, is dit alles misschien niet, de reactie zal negatief zijn, dat wil zeggen, de juiste norm, en niemand zal zelfs maar weten van dit misverstand.
Wat als uw kind, per ongeluk of opzettelijk, het Mantoux-vaccin dompelde? Ten eerste, geen paniek en wacht op de resultaten. U kunt de grootte van de papule zelf schatten: als u voor de reis naar de kliniek opmerkt dat de knoop duidelijk meer dan 5 mm is en de huid eromheen erg rood is, is het de moeite waard de arts te vertellen dat het vaccin per ongeluk was doorweekt, zodat hij het fout-positieve resultaat van de test in de vaccinatiekaart niet oploste. In de meeste gevallen heeft het water dat is gevaccineerd echter op geen enkele manier invloed op het resultaat.