Waarschijnlijk heeft elke persoon in zijn leven minstens een keer gehoord of was hij bekend met een situatie als deja vu. Het is een moment dat je al voorbij bent - een vergadering, een gesprek, gebaren en zinnen, het lijkt erop dat je dit al hebt meegemaakt. Om deze reden is het heel begrijpelijk waarom mensen vragen stellen en proberen dit moment zo gedetailleerd mogelijk te bestuderen.
Wetenschappers hebben bewezen dat het geheim van deze effecten ligt in de functies van de hersenen, maar niemand heeft er diep onderzoek naar gedaan en ermee geëxperimenteerd, om de reden dat zelfs een lichte verstoring van de hersenactiviteit iemand doof, ongeldig, blind kan maken en tot anderen kan leiden gevolgen.
Wat veroorzaakt deja vu?
Er bestaat tweerichtingsverkeer over deja vu. Sommigen beweren dat dit een teken is van overmatige vermoeidheid van de hersenen, anderen - in tegendeel, dat dit het resultaat is van rust. Een gedetailleerde studie van het fenomeen nam Sigmund Freud en zijn volgelingen in dienst. Volgens de wetenschapper ontstaat de gewaarwording van 'al gebeuren' in de mens als een gevolg van de opstanding in de herinnering aan onderbewuste fantasieën. Als je in eenvoudiger woorden zegt, kan deja vu ontstaan in die mensen die ergens over gedroomd of gefantaseerd hebben en na een tijdje werd hun fantasie werkelijkheid.
Meestal ontstaat het gevoel van deja vu op een bepaalde leeftijd - van 16 tot 18 jaar of van 35 tot 40. Een plons op jonge leeftijd kan worden verklaard door het vermogen om bepaalde gebeurtenissen te dramatisch en dramatisch over te dragen. De tweede piek wordt meestal geassocieerd met een crisis van middelbare leeftijd en wordt vaak nostalgie genoemd, een verlangen om terug te keren naar het verleden. Het effect van dit soort kan een misleiding van het geheugen worden genoemd, omdat herinneringen misschien niet echt zijn, maar slechts een veronderstelling, dat wil zeggen, het lijkt de persoon dat in het verleden alles perfect was en hij die momenten mist.
Waarom gebeurt deja vu?
Het is wetenschappers al enkele eeuwen gelukt om uit te zoeken welke delen van de hersenen erbij betrokken zijn en een verklaring te geven voor deja vu. Merk op dat elk deel van de hersenen verantwoordelijk is voor verschillende geheugenopties. In de frontale bekleding van informatie over de toekomst is het tijdelijke verantwoordelijk voor het verleden en het tijdelijke voor het heden. Wanneer al deze componenten normaal functioneren,
Maar in feite is er geen duidelijk onderscheid - het verleden, het heden en de toekomst bestaan in het brein van elke persoon onbeperkt, respectievelijk, als een persoon in het stadium van ervaren is, vormt zijn brein een uitweg uit de situatie, gebaseerd op ervaringen uit het verleden of fantasie. Op dit punt werken alle hersengebieden tegelijkertijd. Als er te veel is tussen kortetermijn- en langetermijngeheugen van verbindingen, kan het heden als een verleden worden beschouwd, dit is een verklaring waarom het deja vu-effect optreedt.