Het hart is een van de eersten die met zijn werk in het lichaam van een jong persoon begint. Zijn klop kan al vanaf de 5e week van de zwangerschap of tijdens de derde week van de embryo-ontwikkeling door echografie worden onderscheiden. De aard en frequentie van hartkloppingen bij de foetus kan veel vertellen over hoe de baby zich ontwikkelt, alles is goed of er zijn enkele problemen.
Hoe wordt de foetale hartslag bepaald?
In elke fase van de zwangerschap gebruiken artsen verschillende manieren om het werk van het hart te beoordelen:
- In de vroegst mogelijke tijd zal de hartslag van het embryo worden ondersteund door een transvaginale ultrasone sensor, bij 6-7 weken zwangerschap volstaat het om een routine-echografie uit te voeren via de voorste buikwand.
- Ongeveer 22 weken later begint de arts te luisteren naar het werk van het hart met een stethoscoop.
- Bij 32 weken zwangerschap is cardiotocografie gedaan.
Palpitatie van de foetus per week - norm
Er wordt aangenomen dat de normale hartkloppingen van de foetus twee keer hoger zijn dan die van zijn toekomstige moeder. Dit is echter niet helemaal waar: in de vroege stadia van de zwangerschap verandert de hartslag van de foetus voortdurend. Dus, bijvoorbeeld, met een periode van 6-8 weken, klopt het hart met een snelheid van 110-130 slagen per minuut. De hartkloppingen van de foetus na 9 weken zijn 170-190 slagen per minuut. In het tweede en derde trimester klopt het hart met dezelfde frequentie: na 22 en 33 weken zal de foetale hartslag 140 - 160 slagen per minuut zijn.
Hartslag bij kinderen - afwijkingen
Helaas treden er in het werk van een klein hart vaak storingen op, wat wijst op een mogelijk gevaar voor het leven van de baby. Als het embryo in een vroeg stadium een lengte van 8 mm heeft bereikt, is er geen palpitatie, dit kan duiden op een bevroren zwangerschap. In dit geval wordt meestal een tweede echo voorgeschreven, waarna de definitieve diagnose wordt gesteld.
Tachycardie of hartkloppingen bij een foetus kunnen spreken over intra-uteriene foetale hypoxie (als de toekomstige moeder lijdt aan bloedarmoede door ijzertekort of lang in een benauwd gebied is)
Een zwakke en gedempte hartslag in de foetus (bradycardie) duidt de volgende problemen aan:
- langdurige intra-uteriene hypoxie;
- feto-placentale insufficiëntie;
- bekkenpresentatie van de foetus;
- veel of weinig water.
Elke afwijking van de norm wordt door de arts beschouwd als een signaal over het ongeluk van een kind en schrijft noodzakelijkerwijs een aanvullend onderzoek voor, op basis waarvan hij een adequate behandeling zal kiezen.