Studeren op school is een lang en complex proces. Het kind komt de eerste klas binnen, is nog steeds erg klein en beëindigt de school al bijna als volwassene, met achter hem een stevige bagage van kennis. Deze kennis zou geleidelijk moeten worden geaccumuleerd, jaar na jaar, doorlopend het materiaal te herhalen en nieuwe informatie te beheersen.
De pedagogische methoden die tegenwoordig worden gebruikt, zijn talrijk en gevarieerd. Elke goede leraar streeft ernaar zijn benadering van de studenten te vinden, wat vooral belangrijk is voor de kinderen die net het pad naar kennis hebben betreden. En een van die methoden is de probleembenadering in de leer van jongere schoolkinderen. Het bestaat uit het volgende: kinderen worden niet alleen aangeboden om te luisteren en zich nieuwe informatie voor hen te herinneren, maar om hun eigen conclusies te trekken bij het oplossen van het probleem dat de leraar stelt.
Deze methode van probleemgestuurd leren heeft zichzelf bewezen in de basisschool, omdat veel eerstejaarsstudenten het moeilijk vinden om over te schakelen van de vorm van onderwijs die wordt gebruikt in het voorschoolse onderwijs tot 'serieus' onderwijs, en probleemgestuurd leren lijkt in zekere mate op een spel. Daarbij neemt elk kind een actieve positie in, probeert het zelfstandig om het antwoord op de vraag te vinden of lost het probleem op, en niet alleen aan zijn bureau te zitten en onbegrijpelijk materiaal voor hem te verstoppen. Kortom, probleemtraining is een vooruitstrevende en effectieve manier om kinderen liefde en het nastreven van kennis bij te brengen.
Psychologische basis van probleemtraining
De belangrijkste psychologische voorwaarden van deze methode zijn als volgt:
- studenten handelen zo zelfstandig als mogelijk, maar onder toezicht van de leraar;
- taken kunnen van verschillende complexiteit zijn, maar zijn zeker haalbaar;
- ze worden in overeenstemming gebracht met het kennisniveau van studenten op basis van het materiaal dat al is doorlopen;
- het doel van een dergelijke training is niet alleen om een onderwerp onder de knie te krijgen, maar om activiteit uit te lokken en de wens om zelf een oplossing voor het probleem te vinden.
Stadia en vormen van probleemleren
Aangezien de methodologie van probleemtraining nauw verbonden is met actieve denkactiviteit, kan het proces ervan ook worden gepresenteerd in de vorm van de overeenkomstige fasen:
- Het kind maakt kennis met de probleemsituatie.
- Hij analyseert het en identificeert een probleem dat een oplossing vereist.
- Dan volgt het proces van het oplossen van het probleem.
- De student trekt conclusies en controleert of hij de hem toegewezen taak correct heeft opgelost.
Probleemtraining is een soort creatief proces dat verandert met het ontwikkelingsniveau van studenten. Verder gaan vanaf
- "Wetenschappelijke creativiteit" is het gezamenlijke werk van de leraar en studenten, die nieuwe wetten en stellingen voor zichzelf ontdekken, de theorie bestuderen;
- "Praktische creativiteit" is de toepassing van de ontvangen theoretische kennis in de praktijk, bij het oplossen van de taak die de leraar heeft gesteld;
- "Artistieke creativiteit" is een creatieve zoektocht die resulteert in literaire experimenten, tekenen, muzikale oefeningen, verschillende spellen, enz.