Angst voor clustergaten die wetenschappelijk tryptofobie worden genoemd. Het lijdt niet aan zo een klein aantal mensen. De essentie van deze toestand is dat een persoon een onverklaarbare angst ervaart bij het zien van kleine gaatjes of kleine ritmisch herhalende patronen. Psychologen geloven dat op deze manier een archaïsche angst voor giftige slangen en insecten tot uiting komt.
Wat is de angst voor clustergaten?
Bij sommige mensen bereiken deze manifestaties zelfs de angst voor gaten in het lichaam. Ze zijn met afschuw vervuld en walgen van het zien van vergrote poriën, littekens, sporen achtergelaten door brandwonden, enz. Ze beginnen nerveus te worden, beven, voelen zich ziek bij hun ogen of verliezen zelfs het bewustzijn.
De fobie van clusteropeningen verschijnt soms bij het zien van onschuldige en zelfs mooie dingen: zaden in de kop van een zonnebloem, een borrelende oppervlakte van een limonade, een patroon op de bloembladen van planten.
En niet elke cluster van kleine gaten leidt een persoon tot ontzetting. Sommige dingen bijvoorbeeld, koesteren cellen, poreus graanbrood, capillair tekenen op rauw vlees - leiden een persoon in paniek, terwijl anderen - op basis van chocolade, een mand of een baddoek weven, geen enkele emotie veroorzaken. Toen hij deze verschijnselen bestudeerde, kwamen experts tot de conclusie dat alleen dat wat herinnert aan sommige gevaarlijke dingen dierangst en andere objecten die niet schadelijk lijken, hem onverschillig laat.
Ziekte of kenmerk van psychologie?
Clusterfobie wordt in Rusland niet als een ziekte beschouwd,
Daarom is triphobobia - angst voor clustergaten - niet zeldzaam. Volgens sommige rapporten lijdt het tot 16% van de wereldbevolking. Daarom hebben praktiserende psychologen al een aantal technieken ontwikkeld om deze kwaal te bestrijden. Meestal wordt het geassocieerd met algemene nervositeit, psychische stoornissen of angst in het algemeen. Een psycholoog die werkt met een persoon die last heeft van trifofobie wil niet alleen hem redden van deze onnatuurlijke angst, maar ook zijn onderliggende oorzaken onthullen en de oorsprong van deze mentale storing in het lichaam elimineren. In ernstige gevallen worden patiënten met sedatieve medicijnen voorgeschreven.