Voor het uitvoeren van IVF wordt aan een vrouw speciale preparaten voorgeschreven die de rijping van niet één, maar verschillende follikels met eitjes (tot 10-12) moeten stimuleren. Na stimulatie wordt de punctie van deze follikels gemaakt en worden er eieren van afgenomen. Maar bij sommige vrouwen vanwege de individuele kenmerken van het lichaam, kan er een hyperstimulatie van de eierstokken met IVF optreden.
Ovarieel hyperstimulatiesyndroom met IVF
Vooral vaak treedt hyperstimulatie met IVF op bij vrouwen bij wie de diagnose polycysteus ovariumsyndroom is gesteld. Dit is een zeer ernstige complicatie met IVF, het begint zich te manifesteren met superstimulatie. Maar de belangrijkste symptomen treden op wanneer hyperstimulatie ontstaat na IVF en zwangerschap optreedt - tijdens het eerste trimester. Hoe vroeger het hyperstimulatiesyndroom zich manifesteert, hoe complexer het is.
Symptomen van hyperstimulatie met IVF
De eerste tekenen van hyperstimulatie die optreden met IVF - pijn, een gevoel van zwaarte in de onderbuik, een toename van het volume, een toename van urineren. Symptomen van intoxicatie (misselijkheid, braken, verminderde eetlust), diarree, flatulentie, gewichtstoename, de grootte van de eierstokken is 8-12 cm In ernstige mate zijn er schendingen van het hart, kortademigheid, verhoogde bloeddruk, zeer grote verhogingen van de grootte van de maag, de grootte van de eierstokken van 12 tot 20-25 cm in diameter.
Complicaties van het ovariële hyperstimulatiesyndroom kunnen zijn gebroken ovariumcysten, ovariële torsie door overmatige mobiliteit en ovariumnecrose, buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Er is vochtophoping in de buikholte (ascites), thoracale holte (hydrothorax) als gevolg van een verminderde nierfunctie. Verhoogde trombusvorming met ovariële hyperstimulatie kan leiden tot trombose van de bloedvaten van de lever of de nieren.
Behandeling van ovarieel hyperstimulatiesyndroom
Met milde ernst is er geen speciale behandeling. Vrouwen worden aangeraden overvloedig te drinken, voldoende voeding te hebben, fysieke inspanningen te vermijden en dagelijkse diurese te beheersen. De gemiddelde en ernstige graad wordt permanent behandeld: geneesmiddelen voorschrijven die de doorlaatbaarheid van de vaatwand verminderen (antihistaminica, corticosteroïden, anti-prostaglandinen). Om de vorming van trombi te voorkomen, stelt u geneesmiddelen in die de stolling van het bloed verminderen. Bij scheuren van cysten of torsie en necrose van de eierstokken is chirurgisch ingrijpen mogelijk.