Abstractie (deze term is ontstaan vanuit het Latijnse woord abstractio, wat abstractie betekent) bepaalt het beeld van de situatie, een persoon of een object vanuit een afstandelijk punt van waarneming. Er is dus een afleiding van de details en het vermogen om de situatie in het algemeen te beoordelen. Het concept van abstractie speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van vele wetenschappen.
Abstractie is een voorbeeld
Elke abstractie vereist twee acties: de eerste is van kleine en kleine details, de tweede is de focus op het fenomeen in het algemeen en belangrijke, betekenisvolle details.
Als je bijvoorbeeld beweging wilt bestuderen, moet je eerst de kromlijnige beweging in al zijn variëteiten weggooien, en dan is de versnelde beweging, en als gevolg daarvan blijft de meest zuivere en eenvoudige vorm ter overweging, die de essentie ervan weerspiegelt. Abstractie heeft dus de neiging zich te concentreren op ideale omstandigheden.
Ondanks het feit dat dit elementair lijkt, is het een abstractie die het mogelijk heeft gemaakt om de belangrijkste concepten te isoleren en te bestuderen: snelheid, tijd, afstand, etc. Vandaar dat abstractie een methode van kennis is.
Met deze methode kun je een minder belangrijke, secundaire weggooien en je concentreren op de belangrijkste. Het is geen geheim dat er in het leven van een persoon vaak situaties zijn waarin het belangrijk is om de hoofdrichting te bepalen en niet om tevergeefs energie te verspillen, sproeien op kleinigheden. Identificeer met deze primaire business en help abstractie. Abstractie en specificatie
Elk concept heeft zijn eigen tegendeel. Abstractie en concretisering is als dichtbij en ver weg kijken. Als je dichtbij staat, zal je alles in details bekijken (concretisering), maar als je ver weg staat, kun je het concept als geheel evalueren, zonder te worden afgeleid door kleinigheden (abstractie). Dit zijn dus twee tegenovergestelde concepten.
Het is gemakkelijk om te illustreren met een voorbeeld. Als je zegt: "Ik zal afvallen" is een abstractie. En als je zegt: "Ik zal het zoete opgeven en ik zal ochtendruns doen" - dit is een realiteit.
De methode van abstractie en het doel ervan
Abstractie in de psychologie en andere wetenschappen stelt ons in staat om een hele reeks doelen te bereiken die helpen om de essentie van een fenomeen, een object of een persoon beter te begrijpen. Met deze analysemethode kunt u een aantal specifieke situaties laten vervallen en het geheel bekijken, zodat de volgende doelen worden bereikt:
- Maak een voorbeeld. Wanneer we een bepaalde eigenschap of eigenschap van iets kiezen en deze als de sleutel aanduiden, kan deze overdreven worden en dus een puur ideaal krijgen. Het is duidelijk dat dit in werkelijkheid niet kan bestaan, maar een dergelijk puur equivalent kan wel eens het startpunt zijn voor de theorie en reflectie op het concept.
- Identificatie. Het is het principe van abstractie dat het zoeken naar gemeenschappelijke kenmerken in verschijnselen en gebeurtenissen vergemakkelijkt. In dit geval is de aandacht geconcentreerd op het algemene, en de onderscheidende details zijn weggelaten.
- Duidelijkheid en details. Om dit doel te bereiken, aandacht
concentreert zich op een bepaald concept, dat het bijvoorbeeld mogelijk maakt om grenzen in de betekenis van het woord te zien. Abstractie helpt om concepten onderling te scheiden. - Generalisatie en systematisering. Het is gemakkelijk te raden dat de generalisatie en abstractie in het algemeen nogal nauw met elkaar verbonden zijn. Om dit doel te bereiken, is de aandacht gericht op de belangrijkste kenmerken die het mogelijk maken om de concepten in geschikte groepen te verdelen. Elk van de groepen is onafhankelijk en bevat algemene concepten, maar wijkt af van andere groepen met andere veelvoorkomende sleutelbegrippen.
Je kunt abstractie gebruiken in verschillende situaties. Door het verwijderen van onbeduidende details, is het veel gemakkelijker om je te concentreren op de essentie van het fenomeen van interesse.