Voor het eerst werd deze term gebruikt door de Franse arts Janet in de late 19e eeuw. Deze specialist merkte op dat voor bepaalde mensen een reeks ideeën los van de persoon en haar bewustzijn kan bestaan. Momenteel beschrijft de term drie belangrijke verschijnselen en hun onderzoek omvatte psychologen en psychiaters.
Dissociatieve identiteitsstoornis
Deze aandoening komt voort uit verschillende oorzaken, waaronder stress en traumatische ervaringen. Volgens het onderzoek komt identiteitsstoornis voor bij volwassenen en kinderen, meer dan 90% van de patiënten zei dat ze in de beginjaren onderhevig waren aan geweld, gebrek aan zorg, zich niet beschermd voelden. Om de symptomen van de ziekte te laten zien, kan niet meteen, vaak is het trauma, dat het trigger-mechanisme is en het begin van uitgesproken tekenen van tijd, 10-20 jaar ver weg. Daarom wenden volwassenen zich vaak tot hulp.
Dissociatieve persoonlijkheidsstoornis - symptomen
Er zijn veel tekenen van deze ziekte, en de belangrijkste uit de lijst vallen samen met die welke inherent zijn aan andere psychiatrische aandoeningen. Daarom is het onmogelijk om het dissociatieve syndroom onafhankelijk te bepalen, alleen een arts kan een juiste diagnose stellen, maar de lijst met symptomen is nog steeds de moeite waard om te weten, samengevat en apart zijn ze een teken dat je onmiddellijk hulp moet zoeken. Het is de moeite waard om te wachten als een vriend is verschenen:
- Geheugendalingen of geheugenverlies zijn een van de duidelijke indicatoren voor dissociatieve stoornissen.
- Hoofdpijn, onplezierige gevoelens in het lichaam, maar het medische onderzoek bracht geen fysiologische problemen aan het licht.
- Depersonalisatie. Een persoon spreekt van zichzelf in de derde persoon of meervoud. Hij verbindt losjes de gebeurtenissen van zijn leven met zichzelf, zegt dat hij het gevoel heeft dat hij van buiten aan het kijken is en geen deelnemer aan het evenement is.
- De perioden van activiteit worden vervangen door inactiviteit, apathie en onwil om iets te veranderen.
- Derealisatie. Bekende voorwerpen, meubels en mensen lijken vreemd, voorheen niet zichtbaar.
Multiple personality syndrome
Dit is de tweede naam van deze ziekte, het wordt officieel maar heel zelden gebruikt, maar het is meer bekend bij de inwoners dan bij de officiële. Een meervoudig persoon betekent dat een persoon meer dan één ego heeft, maar twee of meer. Het dominante, dat wil zeggen dat het vanaf het begin bestaat, heeft zijn eigen gedragspatronen, maar het verworven bestuurt bewustzijn en geheugen op bepaalde momenten in het leven. Daarom zijn er mislukkingen in de herinneringen, in deze periode bestuurt de mens het tweede ego.
Dissociatieve amnesie
Dit is geen gewone vergeetachtigheid, wat normaal is. Psychogene amnesie wordt niet veroorzaakt door fysiologische feiten, het uiterlijk lokt een traumatische situatie uit die samenhangt met ernstige stress. In de periode van manifestatie van een symptoom, herinnert een persoon zich de grote delen van zijn leven niet, kan niet zeggen waar hij was, wat hij deed. In een aantal klinische gevallen wordt beschreven dat de patiënt niet weet wat er tijdens de week of de maand met hem is gebeurd, de gebeurtenissen in die tijd zijn volledig gewist.
Dissociatieve stoornis kan worden gezien door de tekens:
- een persoon kan niet vertellen wat hij verscheidene uren heeft gedaan, waar hij was;
- een vriend beweert dat hij niemand heeft gezien, maar andere mensen zeggen dat de bijeenkomst was;
- een persoon noemt bekende plekken van vreemden, ongebruikelijk, geeft aan dat hij hier voor de eerste keer is, hoewel dit niet het geval is.
Psychogene fuga
Een ander fenomeen geassocieerd met deze ziekte. Hij verschijnt in een onverwachte beweging of verandering van permanente verblijfplaats, vergezeld van een volledige verwijdering van zijn eigen persoonlijkheid, een persoon verandert zijn naam, beroep, sociale omgeving. Uiterlijke tekenen van het uiterlijk van dit fenomeen zijn extreem impliciet. Om het begin van gedragsverandering aan het begin van het proces te merken, kan alleen een psychiater met uitgebreide ervaring werken. Amnesia gaat gepaard met een toestand van amnesie.
Dissociatieve fuga - voorbeelden:
- In 1887 nam een predikant met de achternaam Burn al zijn geld op de bank, stapte in de wagen en vertrok naar een onbekende richting. Na een bepaalde tijd, in een geheel andere stad, winkelier Brown, midden in de nacht wakker werd en buren begon te hinniken, beweerde hij dat hij geen handelaar was, hij wist niet hoe hij hier was. Het bleek dat dit Burn was, die al een tijdje vermist was.
- In 1985 verdween de journalist Roberts plotseling. Haar zoektocht duurde 12 jaar, waarna ze werd gevonden in Alaska, hoewel de vrouw zelf beweerde dat haar naam Di was, ze werkte als ontwerper en kreeg 4 kinderen. Maar psychiaters oordeelden dat het meisje zich in een staat van fuga en geheugenverlies bevindt.
Dissociatieve Depressie
Iemand is apathisch, wil niets doen, weigert verantwoordelijkheid te nemen voor zijn leven. Dissociatief gedrag komt tot uiting in slaapstoornissen, klachten van nachtmerries. Als de aandoening langer dan 2-3 weken aanhoudt, moet u onmiddellijk contact opnemen met uw arts, hoe eerder dit wordt gedaan, hoe groter de kans dat u de situatie snel onder controle krijgt. Het is noodzakelijk om zelfmoord te volgen en geneigd te zijn , het kan ook gemanifesteerd worden.
Dissociatieve stupor
Deze schending van motorische functies, dit gedrag wordt alleen veroorzaakt door psychogene factoren. De dissociatieve toestand van de patiënt tijdens een exacerbatie valt gemakkelijk op, de persoon bevriest in één houding en reageert niet op externe prikkels. Wanneer je een aanval uitvoert, moet je een ambulance bellen, je zult je geliefde niet uit de slaap kunnen halen, hij voelt geen pijn.
Dissociatieve persoonlijkheidsstoornis behandeling
Vandaag wordt een reeks maatregelen toegepast. De patiënt krijgt medicijnen voorgeschreven die de dissociatieve stoornis van de psyche beheersen, staat niet toe dat iemand in een andere wereld gaat, aan zichzelf ontsnapt. Samen met deze maatregelen bezoekt de patiënt de therapeut, omdat het belangrijk voor hem is om de traumatische situatie die het begin van de ziekte veroorzaakt, te bespreken en opnieuw te bedenken.
Dissociatieve stoornissen worden heel lang behandeld, vaak duurt het proces 3-5 jaar, maar wetenschappers ontwikkelen alle nieuwe methoden, dus de hoop op een zo snel mogelijke normalisatie van de staat neemt elk jaar toe. Op dit moment wordt kunsttherapie toegepast, familiebezoeken aan psychologische counseling en sessies en wordt deelname aan rondetafelgesprekken en trainingen voor dergelijke mensen georganiseerd.