De term komt uit het Latijn en is een enkele wortel met de woorden fanum (altaar, tempel) en fanaticus (uitzinnig). Definitie van onverdraagzaamheid: dit is een blinde aanhankelijkheid aan een of ander idee, toewijding ernaar met de hele natuur. De belangrijkste onderscheidende kenmerken van een fanaticus zijn:
- vooringenomenheid: hij bekritiseert zijn eigen overtuigingen niet, en houdt geen rekening met de argumenten tegen hen;
- intolerantie van andersdenkenden;
- bereidheid om te offeren;
- verwaarlozing van algemeen aanvaarde morele principes.
De psychologie van het fanatisme veronderstelt kudde, de consolidatie van gelijkgestemde mensen in een enkele monoliet, beperkt door het dogma. De mechanismen van ontremming van de menigte worden gebruikt: religieuze rituelen, psychologische en psychotrope invloed, algemeen tijdverdrijf en onderwijs, sportgezangen en dergelijke. Voor het slachtoffer van onverdraagzaamheid heeft hij meestal alleen maar negatieve gevolgen: van psychische stoornissen en verlies van verbinding met het normale deel van de samenleving, en zelfs tot moorden en zelfmoorden.
Fanatisme: vormen en voorbeelden
De grootste kans om religieus fanatisme te ontmoeten. Het centrum van aantrekking is een sekte en een cultfiguur, een religieus idool, waarrond volgelingen zich verzamelen. De extreme mate van trouw aan zijn godheid, de bereidheid om zichzelf en anderen ertoe te brengen hem te offeren, de vervanging van zijn eigen persoonlijkheid door een reeks religieuze dogma's - dit alles maakt een gelovige een religieuze fanaticus. In feite is het geloof van zo'n persoon veel zwakker dan het geloof van een tolerante, ruimdenkende persoon.
De tweede voor zover verspreiding is nationaal fanatisme. Het idee van nationale eenheid, patriottisme kan veranderen in lelijk chauvinisme - de vertegenwoordiging van de eigen natie als de enige volledige en waardige. Het manifesteert zich in interetnische tweestrijd, oppositie, is vaak verbonden met de militaire bevestiging van "de eigen" en de vernietiging van "vreemden".
Iedereen heeft toch wel gehoord van sport, en vooral - van voetbalfanatisme. Van de gebruikelijke fanfanaat onderscheidt zich gemeenschappelijke tekens: een waanzinnige wens om zijn (zijn team) superioriteit ten koste van alles te bewijzen, agressie tegenover alle andere atleten en teams. Tot op zekere hoogte is dit een onschadelijkere soort, in vergelijking met de vorige. Voor veel mannen is dit een betaalbare manier om agressie te verlichten en simpelweg te worden afgeleid in een samenleving van gelijkgestemde mensen.
Muzikaal fanatisme is het nieuwste in een relatief tolerante en welvarende samenleving. Meestal zijn fanatici van muziek jonge mensen, voor wie dit een manier is om hun eigen identiteit te tonen. Een verzwarende factor is de neiging van sommige muzikale trends en muzikanten tot suïcidale stemmingen, destructieve gewoonten zoals alcohol of drugs. Daarom tonen muzikale fans antisociaal gedrag, vaak is er in deze groepen een eerste kennismaking
Hoe kom je van fanatisme af?
De belangrijkste voorwaarde voor het succesvol overwinnen van fanatisme is de wens van de fanaticus zelf. Het is belangrijk dat een persoon zich bewust wordt van zijn afhankelijkheid. Helaas berooft passie voor een idee mensen van het vermogen om kritisch na te denken. Daarom wordt het aanbevolen aan mensen die niet onverschillig zijn om een fanaticus maximaal te houden, niet om hem dieper in zijn toestand te laten gaan, hem af te leiden met andere activiteiten en communicatie. Als een persoon in de vroege stadia de steun van hechte mensen heeft gekregen, is de kans groter dat hij in staat is om zich alleen van obsessies te ontdoen. In de late stadia is specialistische hulp vereist.