Onder schizotypische persoonlijkheidsstoornis wordt verstaan een geestesziekte, die wordt toegeschreven aan een vorm van trage schizofrenie. Het kan lange tijd doorgaan, wat verschillende anomalieën van denken en gedrag veroorzaakt, die alleen merkbaar zijn bij nauwkeurige en langdurige observatie van de patiënt.
De oorzaken van schizotypische persoonlijkheidsstoornissen
In elk geval zijn deze redenen individueel, maar artsen zien de samenhang van schendingen met de vroege kinderjaren van de patiënt. Als de behoeften van het kind werden genegeerd, hij gebrek had aan aandacht van volwassenen, werd onderworpen aan geweld en andere fysieke en mentale trauma's, dan zou deze aandoening zich later kunnen ontwikkelen. Daarnaast is erfelijkheid van groot belang, omdat deze pathologische aandoening zich kan manifesteren als gevolg van genetische predispositie.
Symptomen van schizotypische persoonlijkheidsstoornis
Zulke patiënten zijn bijna altijd buitengesloten van de sociale omgeving. Hun gedrag en uiterlijk kan worden beschouwd als excentriek, vreemd, zonderling. Ze worden gekweld door paranoia en achterdocht, obsessies, auditieve, visuele en andere hallucinaties. Ze gedragen zich vaak agressief, schreeuwen en huilen zonder reden. In een gesprek kan een persoon de draad van het gesprek verliezen, vaak individuele flarden van zinnen herhalen.
De tekenen van de ziekte bij kinderen zijn identiek aan die van volwassenen. Het kind krijgt vaak de bijbehorende diagnose van 'autisme', terwijl het kind mogelijk onvoldoende reageert op acties die niet overeenkomen met zijn ideeën over hoe het zou moeten zijn. Dergelijke kinderen kunnen een verminderde coördinatie van beweging hebben. Met de leeftijd neemt de symptomatologie van de ziekte toe met de verwerving van nieuwe syndromen.
Diagnose en behandeling
De diagnose wordt alleen gesteld als de patiënt minstens 4 symptomen van minstens 2 symptomen heeft gedurende minstens 2 jaar. Een typisch symptoom van een psychische stoornis is de ontkenning van de aanwezigheid van de patiënt. Degenen die geïnteresseerd zijn in de vraag of een schizotypische stoornis kan worden genezen, kunnen niet eenduidig worden beantwoord, omdat de prognose altijd individueel is. In dit geval is groot belang gehecht aan psychotherapie, omdat als er geen uitbraken van agressie en woede zijn, de patiënt niet wordt onderworpen aan medicamenteuze therapie met neuroleptica en alleen door psychotherapeutische methoden wordt behandeld. Men moet echter niet vergeten dat schizotypische persoonlijkheidsstoornis een chronische ziekte is en soms verergerd kan worden.