Identificatie van een persoon in de psychologie wordt meestal beschouwd als een interne verbinding van een persoon met een aantal externe factoren, situaties met betrekking tot zichzelf. Dit proces is bewusteloos. De persoon merkt het helemaal niet, omdat er een identificatie van zichzelf is met een ander object of een andere waarde. In een oogwenk, na een tijdje, realiseert een persoon zich dat hij zichzelf investeert in iets dat geen deel uitmaakte van zijn "ik".
De essentie van het identificatieproces
Laten we een voorbeeld nemen wanneer een persoon geïdentificeerd is met een andere persoon. Wanneer iemand bijvoorbeeld een film bekijkt, identificeert de persoon, zonder het te zien, zichzelf, aan een of andere held, periodiek voor hem en soms boos. Jezelf identificeren met je eigen lichaam, met gedachten en gevoelens, een ander personage bijvoorbeeld, kan tijdens de slaap voorkomen. Een slapend persoon neemt alle gebeurtenissen in een droom waar voor zijn geld, hij is oprecht gelukkig of voelt zich verdrietig. En als hij wakker wordt, kan hij onbegrijpelijke vreugde of verdriet voelen.
Het concept van identificatie van een persoon kan dus ook worden gevonden in operationele zoekactiviteit. De identificatietechniek bestaat uit het sequentieel tot stand brengen van de identiteit van een bepaalde persoon in een persoon die een vingerafdrukbestand gebruikt of in de voetstappen die werden aangetroffen op de plaats van het incident.
Aangezien sommige religies geen documenten erkennen (identificatiecode, paspoort van een burger van een staat, enz.), Wisselen vertegenwoordigers van deze religieuze doctrine hun paspoorten in voor het verkrijgen van een speciaal document genaamd "bewijs van identiteitsidentificatie". Sommige orthodoxe christenen hebben, volgens hun overtuigingen, slechts zo'n document en bevestigen hun identiteit. Het wordt uitgegeven door een notaris.
Identiteit is dus een veelzijdig concept. Zijn interpretatie is afhankelijk van verschillende factoren, situaties en het studiegebied.