Voor vrouwen die voor de eerste keer bevallen, zijn de meest relevante vragen: wat gebeurt er vóór de geboorte, hoe beginnen de gevechten, hoe zien ze eruit, wat is de periodiciteit en de duur van echte arbeid vóór de bevalling? Alles wordt gecompliceerd door het feit dat een zwangere vrouw vaak valse aanvallen heeft - de zogenaamde voorboden van arbeid.
Om ze te onderscheiden van echte veldslagen voor de bevalling, moet je jezelf antwoorden of de eerste sensaties van gevechten pijnlijk zijn of dat de maag slechts een korte tijd vlekken vertoont. Als de spiercontractie niet lang is, geen strikte periodiciteit heeft en helemaal geen pijn veroorzaakt, kan met zekerheid worden gezegd dat de weeën vals zijn. Ze kunnen worden verwijderd door een matig heet bad te nemen of een kaars met papaverine in de anus te steken.
Wees niet bang dat je op deze manier het begin van echte worstelingen zult missen. Geloof me, echte gevechten kunnen niet worden schoongemaakt door baden en medicijnen. Als ze beginnen, zullen ze duren tot de geboorte zelf. En je kunt ze bijna niet missen.
Begin van de bevalling: weeën
Als je voelt dat de pijnlijke gevoelens in de onderbuik niet overgaan, maar integendeel sterker worden en frequenter worden, betekent dit het begin van de bevalling. Ten eerste kan alleen de onderbuik pijn doen, voor de bevalling daalt hij nog lager. Er is een gevoel alsof iemand zijn maag naar beneden trekt. De pijn lijkt op de gebruikelijke pijn in de menstruatie (van wie ze pijnlijk zijn).
Na verloop van tijd neemt de pijn enigszins toe en gaat deze omhoog - naar de bodem van de baarmoeder. Van haar pijnlijke sensaties terwijl het naar beneden stroomt en uiteindelijk passeert. Met regelmatige tussenpozen keert de pijn terug, bereikt opnieuw de top en passeert geleidelijk. In dit stadium is het tijd om de tijd van het gevecht en de tijd tussen de weeën te detecteren. Tegelijkertijd kunt u verzamelen en naar het ziekenhuis gaan.
In de regel, terwijl de frequentie van bevalling voor de geboorte niet te groot is en het gevecht zelf minder dan een minuut duurt, is de pijn tamelijk draaglijk. Het is raadzaam om op dit moment niet te liegen en niet te zitten, maar door de afdeling of de gang van het ziekenhuis te lopen. Dit versnelt het leveringsproces en leidt je af van pijn. Met de intensivering van contracties en de vermindering van de tijd tussen aanvallen, wordt de pijn sterker.
Toen de tussenpozen tussen de weeën werden teruggebracht tot 4-3 minuten, onderzoekt de arts de vrouw op de gynaecologische stoel om de mate van paraatheid van de baarmoederhals te bepalen - de zachtheid en opening. Meestal is er in dit stadium een aanzienlijke opening van de baarmoederhals. De slijmprop zit op dit punt in de meeste gevallen al uit. Het ziet eruit als dikke slijmafscheiding, soms een beetje roze of zelfs bloederig.
Sommige vrouwen geven eerder water op dan de weeën beginnen, anderen - tijdens de gevechten. Maar het gebeurt ook dat de gevechten apogee bereiken, maar de wateren verdwijnen niet. In dit geval prikt de arts het vruchtwater in en geeft het water af. Deze procedure is absoluut pijnloos.
Meestal, na het klysma en de punctie van de blaas, winnen de gevechten nog meer wendingen en geleidelijk verschuiven ze in pogingen. Pogingen worden gevoeld als een onbeheersbaar verlangen om "groot" te gaan, maar de stoel heeft geen vrouw. Op dit moment kan in geen geval naar het toilet gaan, omdat de geboorte op elk moment kan beginnen.
Bij het begin van de pogingen wordt een vrouw op de tafel gelegd, wordt het perineum behandeld en worden de schoenen met hoge rokken opgestoken.
In de regel lijdt een vrouw 2-3 pogingen om een baby ter wereld te laten worden. Dat wil zeggen, vanaf het moment dat het op de bezorgtafel wordt geplaatst en tot de geboorte van de langverwachte baby, duurt het ongeveer 10-15 minuten.
Dat is alles! Daarna kun je gefeliciteerd worden met de geboorte van een zoon of dochter en lof voor uithoudingsvermogen en geduld, wat heeft bijgedragen aan het verdragen en baren van een nieuwe man.