Genetisch gemodificeerde producten worden verkregen door de toepassing van genetische manipulatietechnieken voor de doelbewuste kunstmatige verandering van het oorspronkelijke genotype van een organisme. Genetische manipulatiemethoden worden gebruikt om verbeterde organismen (planten, dieren, schimmels en micro-organismen) met specifieke eigenschappen te creëren.
De belangrijkste vorm van genetische modificatie is het gebruik van transgenen (dat wil zeggen, het creëren van nieuwe organismen met de noodzakelijke genen van verschillende andere organismen, inclusief van verschillende soorten).
Het wereldhandelssysteem maakt gebruik van certificering waarmee de consument onderscheid kan maken tussen landbouwproducten die niet genetisch zijn gewijzigd van genetisch gemodificeerd voedsel.
Wetenschap tegen "horrorverhalen"
We zullen ons goed herinneren: tot op de dag van vandaag zijn er geen serieus wetenschappelijk gefundeerde meningen, studies en bewijzen die deze bevestigen, over eventuele schade aan genetisch gemodificeerde voedselproducten . Het enige werk over dit onderwerp, waarvan de resultaten werden gepubliceerd in een serieus tijdschrift, werd door de internationale wetenschappelijke gemeenschap erkend als een expliciete en opzettelijke vervalsing.
De meningen over de veiligheid van genetisch gemodificeerd voedsel waren verdeeld, voornamelijk vanwege pseudowetenschappelijke speculatie. Ondanks de opvattingen van biologen, heeft een groep wetenschappers (die geen experts zijn op het gebied van biologie) de mening uitgesproken dat het gebruik van genetisch gemodificeerd voedsel niet mag worden toegestaan. Mensen die niet al te bekwaam zijn in de biologie, zijn blij om het onderwerp te "kauwen", dankzij welke hardnekkige vooroordelen worden gevormd in de maatschappij, die het mythologische niveau bereiken. Dankzij dergelijke populaire meningen, die zeer twijfelachtig zijn vanuit het oogpunt van de wetenschap, werden de genetisch gemodificeerde producten opgenomen in de "zwarte lijst".
Ter verdediging van GGO's
De Internationale Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) beschouwt de oprichting van transgene organismen als een integraal onderdeel van moderne landbouwbiotechnologieën. Bovendien is de directe overdracht van de gewenste genen, die de aanwezigheid van bruikbare eigenschappen bepalen, tot op heden de natuurlijke ontwikkeling van selectie praktisch werk. Moderne technologieën voor het creëren van transgene producten vergroten de mogelijkheden van fokkers voor de mogelijkheid om nuttige eigenschappen over te brengen tussen nieuwe soorten die niet onderling kruisen. Overigens is het mogelijk om nieuwe organismen van ongewenste genen te ontnemen, wat bijvoorbeeld belangrijk is voor de voeding van allergische personen en diabetici.
Het gebruik van transgene planten verhoogt niet alleen de opbrengst aanzienlijk, maar verhoogt ook de levensvatbaarheid van organismen voor verschillende invloeden. Dit betekent dat bij het telen van transgene organismen landbouwchemicaliën (pesticiden en meststoffen), evenals groeihormonen, op zijn minst of helemaal zonder deze vaak onaangename stoffen kunnen worden gebruikt.
Het valt niet te ontkennen dat met de toenemende bevolkingstoename het gebruik van GGO's een van de manieren is om het probleem van de honger op te lossen.
De huidige stand van zaken en het gebruik van GGO's
In de Europese Unie en op het grondgebied van de meeste landen van de post-Sovjetruimte worden GMO-producten traditioneel niet gebruikt voor voedsel (ze zijn niet toegestaan voor productie), omdat de verpakking er trots op is.
In principe heeft een persoon het recht om te weten wat hij koopt en gebruikt.
De tegenstanders van GGO's kunnen echter teleurgesteld zijn: in veel grote landen met ontwikkelde landbouw groeien en verbruiken ze lang genetisch gemanipuleerd voedsel zonder zichtbare en bewezen negatieve gevolgen.
Bovendien (tegenstanders van GGO's, relax) zijn we allemaal al heel lang vroeg, sinds de jaren 80 krijgen we GGO's van farmaceutische producten.