Discussies tussen "vleeseters" en vegetariërs houden niet op: de eerste denkt dat eiwit uiterst noodzakelijk is voor de werking van ons lichaam en de aanbevolen 0,5 g is precies hetzelfde. De tweede vromen geloven dat we vrij tevreden zijn met een bepaald aantal plantaardige eiwitten, en in het algemeen is het lichaam in staat om alle noodzakelijke aminozuren onafhankelijk van elkaar te synthetiseren. We zullen niet van de schouder snijden, we zullen elke verklaring beter begrijpen in volgorde, en tegelijkertijd praten over wat eiwitten bevat.
Groente en dieren
In veel plantaardig voedsel is eiwit niet minder dan in kip of melk. Ons lichaam is echter zo ontworpen dat slechts een deel van het eiwit altijd wordt opgenomen, al het andere wordt via de urine uitgescheiden. Van plantaardige producten wordt het eiwit veel slechter verteerd dan van dieren, en dit kan niet worden beargumenteerd.
dosering
Onder de fans van verschillende manieren om decennialang af te vallen, koken sporen over de hoeveelheid eiwit die nodig is voor gewichtsverlies. Eens werd ons verteld dat hoe meer proteïnen, hoe gemakkelijker het is om af te vallen, en als gevolg daarvan hebben veel vrouwen hun nieren en lever gemutileerd.
Als je niet bezig bent met krachtsporten, geef je de voorkeur aan lichte aerobics, stretching - voor jou is optimaal 0,5 g eiwit per 1 kg lichaamsgewicht. In het geval van een fanatiek bezoek aan de sportschool, onafscheidelijke liefde voor halters, een bar en andere "gewichten", moeten uw spieren de dosering verhogen - tot 3 g per 1 kg lichaamsgewicht.
En nog een ding, er zijn aminozuren die vervangbaar zijn (die we synthetiseren), en onvervangbaar (die we niet synthetiseren). Het eerste organisme kan onafhankelijk creëren, het tweede - nee, onder geen enkele omstandigheid. Nu is het redelijk om te praten over producten die eiwitten bevatten om die meest essentiële aminozuren aan te vullen.
Dierlijk eiwit
Het feit dat dierlijke eiwitten gemakkelijker worden verteerd - we zijn al gepasseerd. Nu over waar je het precies kunt vinden:
- kip;
- rood vlees;
- dieetvlees - kalkoen en konijn;
- eiwit;
- melk;
- kwark;
- vis en zeevruchten;
- harde kazen;
- kefir.
Al deze producten bevatten niet alleen eiwitten, maar ook vetten, en niet in de kleinste hoeveelheid. Vergeet niet dat eiwitvoedsel de voorkeur moet geven aan vetarm vlees, kip zonder huid en zuivelproducten met een vetgehalte van 2,5-3%. Wat kazen betreft, is een vetgehalte tot 40% hier toegestaan.
Plantaardige eiwitten
Omdat het vegetarisme nu in zwang is, ongeacht of het niet de beste spijsvertering is, hoeven we alleen maar te vertellen welke planten eiwitten bevatten.
Laten we beginnen met noten:
- amandelen en amandelolie;
- Griekse walnoten;
- ceder noten;
- hazelnoten;
- macadamia noot;
- Paranoot.
Ze zijn allemaal dik genoeg, dus vergeet het gevoel voor verhoudingen niet.
Het ergste is dat plantaardig eiwit wordt opgenomen door granen, maar, in ieder geval voor de combinatie met dierlijke eiwitten, zou je moeten weten welk soort croup eiwit bevat:
- boekweit;
- linzen;
- kikkererwten;
- erwten;
- parelgort;
- rijst;
- haver;
- quinoa;
- pinda's.
De meest gunstige combinatie is het dierlijke en plantaardige eiwit op één plaat. Daarom raden we aan om vlees-, vis- en zuivelproducten te combineren met plantaardige eiwitten, bijvoorbeeld met groenten.
Welke groenten bevatten eiwitten:
- asperges;
- courgette;
- courgette;
- pompoen;
- bieten;
- aardappelen;
- Spruitjes.
- Veel eiwitten in de zaden:
- pompoen;
- zonnebloem;
- sesamzaad;
- sesam;
- linnen.
In de vrucht van het eiwit is heel weinig, maar toch, dat is. Het is dus niet overbodig om uit te zoeken wat voor soort fruit eiwit bevat:
- avocado;
- vijgen;
- kokosnoot.
Dieetologie kan een wetenschap worden genoemd die ons leert de maat in alles te kennen. Gebrek aan eiwit zal leiden tot spieruitputting, haaruitval en broze nagels, droge huid, zwakte en zichtproblemen. En het overtollige eiwit, zoals we al eerder hebben gezegd, zal de nieren en de lever beschadigen en ook leiden tot bedwelming van het lichaam, omdat tijdens de afbraak van eiwitten niet alleen aminozuren maar ook giftige afbraakproducten worden geproduceerd.